Aanstaande moeders vormen n „markt apart"
CARGELLI: toiletten, waarin een
mens zich Cleopatra gaat voelen
gewoonten
en wensen
voor 't eerst
onderzocht
aarwe
oówuna
th*
Het valse
vrouwen-
ideaal
uit de
meisjes
boeken
o
Vrouw gaat zich in maxi
en midi eleganter bewegen
oorzaak
migraine
zou zijn
opgespoord
natuurlijke
make up
voor de
winter
ANNE MOLENAAR
SHOWDE COLLECTIE
KINDERKLEDING
„Geen reden tot paniek" zegt Wageningen
WAGENINGEN - Veel Nederlanders, en vooral vrouwen
zijn geschrokken van de berichten over dodelijke wespen-
steken.
Bij de Plantenziektekundige dienst in Wageningen
heeft de telefoon niet stil gestaan.
Vele soorten
Janis Joplin stierf
door drugs
Borreluurtje
Cleopatra
Wij zijn nog geen land waar „wer
kende moeders" bij bossen voorkomen.
Omdat het financieel (nog) niet hoeft,
we geen zin hebben of omdat
het niet kan. Maar nu: een kwart van
alle vrouwen die hun eerste kind ver
wachten, is van plan weer te gaan wer
ken.
Vaak niet meer voor hele dagen,
maar voor halve, of alleen „af en toe".
Die kennis danken we aan een onder
zoek, dat Makrotest (een bureau van
marktonderzoekers in Amsterdam)
heeft ingesteld onder honderden aan
staande moeders.
Die markt die deze aankomende moe
ders vormen, is daarmee voor de aller
eerste keer onderzocht en Malkrotest
deed dat op verzoek van Felicitas, u
weet wel, van de Felicitatiesdienst en
de zusterdienst „Bebiekado".
Maar verder met de vrouwen die hun
eerste kind verwachten en die voor bij
na de helft nog géén vol jaar zijn ge
trouwd. Dik vijftig procent van hen
slaat aan het augurken-eten en zure ui
tjes zijn bij hen ook erg in trek. Nu
zijn dat natuurlijk geen symptomen bij
vrouwen in verwachting. Hele volks
stammen eten voortdurend autgurken
en zilveruitjes, maar toch zou u mis
schien wel eens willen weten, waarom
aanstaande moeders inééns augurken,
uitjes of zelfs rauwe aardappelen gaan
eten, terwijl ze dat voordien misschien
afschuwelijk vonden?
Het zal wel weer iets met hormonen
te maken hebben, maar de medische
wereld heeft er geen exact antwoord
op. „Het is ook geen dringend pro
bleem, dat koste wat kost opgelost moet
worden", zegt onze medische medewer
ker. „We weten alleen, dat augurken
eten bij een zwangerschap kan horen,
net als bijvoorbeeld hoofdpijn en opge
zwollen voeten. U moet zich er maar
niet teveel over verbazen, want tenslot
te heeft een aanstaande moeder een
vreemd voorwerp in het lichaam, het
geen natuurlijk wel eens reacties uit
lokt".
We zullen ons er maar bij neerleggen
doen we tenslotte al zolang nietwaar
en dan nu nog een paar gegevens
over de ondervraagde aanstaande moe
ders:
Bijna de helft koopt een of meer
keren per week bij de banketbakker.
De helft van hen heeft een auto en
27 procent is van plan binnen een of
twee jaar een auto te kopen.
Een kwart van hen gaat breien.
Eén procent gebruikt nooit tand
pasta.
Precies 62 procent wil thuis beval
len.
Achttien procent van hen heeft een
eigen huis, hoewel vijftien procent nog
op kamers woont (soms maar één ka
mer).
Bijna driekwart is jonger dan 25
jaar.
Allemaal hebben ze in de laatste
maanden steeds meer behoefte aan
voorlichting en ze gebruiken ook bijna
allemaal soep uit blik en pakjes.
EEN WESPENSTEEK
IS HEUS NIET ZO RAMPZALIG
V
De telefoon krijgt nogal eens verwensingen naar de hoorn
geslingerd maar ik moet u bekennen dat ik het met d#
mijne buitengewoon getroffen heb.
Het is niet alleen een fraai geval in moderne, functionele vormgeving,
uitgevoerd in gedekte tinten grijs. Maar hij waarschuwt mij ook
met een uiterst discreet snorrend zoemertje van zoiets decoratiefs
kan men eenvoudig geen onplezierig nieuws verwachten.
Zo overkwam het mij dan ook dezer dagen dat ik de hoorn van de
haak nam en een vriendelijke stem hoorde mededelen dat ik de
eigenaar ervan weliswaar niet kende, maar zij mij wel, zij het uit de
verte. En of ik het haar niet euvel wilde duiden dat zij mij met een
verzoek lastig viel.
Wie kan op zoiets hartelijks nu niet even hartelijk ingaan er staat
ook niet voor niets een gezellige stoel klaar onder het apparaat. Ik
verzocht dus de onbekende stem vooral onbekommerd van wal te steken,
en had daar geen spijt van. Want zij onthulde mij meteen dat het over
een boek ging.
Een héél mooi boek, uiterlijk en innerlijk, dat zij als schoolmeisje had
cadeau gekregen, en het na lezen van de eerste bladzijde voorgoed
aan haar hard had gedrukt.
Hdd want het geliefde boek was al enige tijd spoorloos sinds een
verhuizing onverklaarbaar verdwenen. Wat moet je in zo'n geval
beginnen om een nieuw exemplaar te bemachtigen?
Naar de boekhandel gaan en titel, auteur en uitgever opgeven, adviseerde
ik.
Juist: dat hdd zij gedaan. Uitgever en auteur waren haar ontschoten
(als gewoonlijk)maar de titel wist zij des te beter. Het was een
bijzonder welluidende meisjesnaam, die haar daarom alleen al
bijgebleven was: Roswitha.
Volgens deze dienst is er geen reden tot paniek. Wespesteken zijn voor bijna
iedereen ongevaarlijk, behalve voor mensen die er allergisch voor zijn. Als men
een steek heeft opgelopen kan men het beste naar een apotheek gaan.
Het is van groot belang waar
iemand door een wesp is gestoken. Is
een slagader getroffen en is er te lang
gewacht met medische hulp, dan kan
de steek dodelijk zijn. Wordt men ech
ter op een ongevaarlijke plaats gesto
ken dan kan men honderden steken
overleven. Dat is bewezen met het
Amsterdamse meisje dat enkele maan
den geleden door honderden wespen
werd gestoken.
Later kom je er niet meer toe. maar
wat kon je heerlijke uren beleven met
„Ciska zet door". „Volhouden Rita!" of
„Jenny, de wildebras van vier A". Ro
mans. let wel. voor het rijpere meisje,
zodat ook mams een soort excuus had
om er van te smullen.
„Dwarskopje" die zo verrukkelijk
haar eigen weg ging. Zuster Jet", zo
kranig in het ziekenhuis. Paulden, uit
„En toen kwam Berend", die dacht dat
ze verliefd was op George met zijn
sportwagen totdat Berend kwam,
met z'n pijp, fiets en noeste studie.
Aan het eind viel soms een innige
kus, maar meestal liep Jenny of Pau-
Lien langs het strand, tegen een straffe
bies in, en dan zat er iets van toe
komstbeloften in de zeelucht... Zalig!
In Duitsland hebben de rijpere meis
jesfiguren natuurlijk andere namen,
maar ze bleven precies hetzelfde, en
romans met hun belevenissen worden
nog steeds verslonden. ..Dwarskopje"
heeft trouwens een Duits zusje dat
„Trotzköpchen" heet en al even dwars
en eigenwijs is. Tot zover is alles in
orde.
Doch wat is er nu geschied? Aan de
universiteit van Hamburg is een ge
leerde, dr. M. Dahrendorf. de Duitse
meisjesboeken eens grondig onder de
loep gaan nemen. En was heeft deze
onderzoeker vastgesteld? Trotzköpchen
ls helemaal zo trots niet. Eerst wou ze
niet in de huishouding, maar later deed
ze het toch. Ze past zich aan, uitermate
slapjes. Tenslotte grijpt een zekere Leo
haar hand en doet het huwelijksaan
zoek, dat met „Oh Leo..." en een
schuchtere blos wordt beantwoord. Op
dat moment komen haar paps en mams
binnen en beseffen opeens dat hun
dochter nu volwassen is geworden. Ein
de van het laatste hoofdstuk.
Wel, dit Dwarskopjesmotief ligt ten
grondslag aan de meeste Duitse meis
jesboeken, aldus de literatuurvorser uit
Hamburg.
Al die boeken gaan over aanvanke
lijk eigenzinnige meisjes, die zich al
gauw braaf aanpassen aan de gevestig
de samenleving. Ze volgen de „vrouwe
lijke bestemming" die in Duitsland
wordt aangeduid als de drie K's: Keu
ken, Kinderen, Kerk. Als beloning voor
hun gedweeheid beleven zij dan een
niet nader gedefinieerd Geluk.
Soms, aldus de Hamburgse criticus,
komen er meisjes in de boeken voor die
zich niet aanpassen, maar die krijgen
dan prompt de kous op de kop. Ze be
laden eenzaam op een schamel ge-
nmeubileerde kamer en moeten... een
baantje nemen in fabriek of kantoor.
Eigenlijk, zo moppert de criticaster,
komt het moderne werkende meisje he
lemaal niet aan bod. Het enige beroep
dat wel wordt opgehemeld, is natuur
lijk verpleegster, maar daar hebben de
moderne meisjes nu juist geen zin in.
Wat concludeert deze spel breker uit
Noord-Duitsland? Dat de meisjesroman
een vals vrouwenideaal voorspiegelt en
een vlucht uit de werkelijkheid bete
kent. Ja zeker, de man heeft volkomen
gelijk. Maar dat is nu juist zo misera
bel.
In de werkelijkheid hebben Ilse en
Gisela al een eigen auto. Monika gaat
met een onduidelijke vriend op vakan
tie. Hilde. Trautl en Angelika pezen
voor het hoogst mogelijk salaris. Een
student is niet meer in tel, blozen is uit
de tijd, en in een ziekenhuis belt men
vergeefs om een zuster. De Dwarskop-
jes passen zich nog altijd aan maar al
leen in andere richting. Mag dan de
zeewind vol toekomstbeloften nog een
beetje waaien onder de leeslamp?
Bovendien is de giftigheid van een
steek afhankelijk van de soort wesp.
Alleen al in Nederland en België ko
men tientallen wespensoorten voor.
HOLLYWOOD De 27-jarige blues
zangeres Janis Joplin is overleden na
het gebruik van een te grote dosis ver
dovende middelen, zo heeft de lijk
schouwer van Hollywood onthuld. In
het politieverslag van de lijkschouwing
was „overdose" ook als doodsoorzaak
vastgesteld, hoewel men niet in staat
was geweest uit te vinden welk verdo
vend middel gebruikt was. De politie
had sectie laten verrichten, toen men
op de arm van het slachtoffer sporen
van injecties had aangetroffen.
iOk kinderkleding lijkt
steeds meer aan .de
modeonderhevig te raken.
Geleidelijk aan gaan meer
mode-ontwerpsters zich op
dit speciale terrein bewegen.
Niet alleen in het buitenland
maar ook in ons eigen land,
dat de laatste jaren op mo
degebied ook een (beschei
den) rol gaat spelen, hebben
ontwerpsters „wintermode"
voor kind erengecreëerd
Eén van hen is de Amster
damse Anne Molenaar. Hier
vier modellen uit haar col
lectie:
Foto Links: de witte vist-
ram midirok met jasje
(links) heeft een horggar-
nering en wordt gecomple
teerd door witte slobkous
jes en hoed, de bruine jon
genspantalon met jack en
muts zijn eveneens met borg
gegarneerd.
Foto rechts: Links een
beige velours d'antique jon
genkostuumpje met python
blouse, het meisje draagt
een bruine python jas met
opgestikte zakken afge
werkt met borggarnering en
voering.
Ik glimlachte tegen het apparaat als tegen een verwante ziel. Roswitha,
van Marie Boddaert. Hoeveel goede uren had ik niet zelf met deze
dierbare vriendin uit mijn schooljaren gesleten.
Roswitha de onstuimige kleine jonkvrouw uit het middeleeuwse
Duitsland van de machtige kasteelheren en lastige roofridders. Roswitha
met het lange blonde haar dat los en fier wapperde in de wind als
zij uitreed met haar broers en hun vrienden, een vrolijke kwajongen
in lange meisjeskleren. Sportief, moedig, impulsief: gans niet de
aanstaande kasteelvrouwe die een groot hofgezin met een stoet personeel
en onderhorigen zou moeten besturen. Roswitha met haar stralende
ogen en blozende wangen, de lieveling van stalmeester en valkenier,
maar het zorgenkind van de statige, zwijgzame tante die haar vaders hul#
en hof bestierde na haar moeders dood.
Roswitha: wat een boek vol kleurig, romantisch leven, met een
roofridders dochter als logé, een vals beschuldigde vader in dreigende
ongenade, een lange reis in hoofse kleren naar de rijksdag en een
rijzige knappe verliefde jonge edelman in een rozenprieel op de
laatste bladzijde.
Roswitha van Marie Boddaert: dat moest de boekhandelaar ongetwijfeld
kennen. Dat deed hij ook, verzekerde de telefoon. En samen haar trant
het was een zeer deskundige oudere verkoopster die haar te woord
stond hadden zij de grote catalogus nagepluisd om te zien of het
nog altijd voorradig was.
Auteur en uitgever behoefde de vraagster niet eens te noemen, want
de verkoopster was eveneens geestdriftig geraakt bij het horen van
de titel. Had zij zelf niet het boek door en door gekend in haar mms-jarent
de lerares geschiedenis had het, als snoepje van de week, in zijn
geheel voorgelezen. En zij, jolige ongedurige bakvissn hadden er, een
half uur lang, keer op keer gespannen én muisstil naar geluisterd. Zo
naïef waren xvij toen nog als wichten van zestien, zeventien jaar.
Maar zij had datzelfde boek al jaren niet meer over de toonbank
verkocht, en de catalogus vermeldde het ook niet meer. Misschien dat
het nog tweedehands te krijgen was of dat de uitgever nog enige
exemplaren in voorraad had.
En nu belde de vraagster mij, voorzichtigheidshalveook nog eens op
of zij dat zómaar kon doen: een onbekende meneer lastig vallen om
zegge en schrijve één langvergeten meisjesboek.
Waarom niet? vroeg ik welgemoed. Voor zover mij bekend zijn
uitgevers geen menseneters, en interesse voor een klassiek nummer
uit zijn fonds zal deze heer stellig genoegen doen. Maar ik vréés.
Ik vrees nog altijd, zolang de aardige stem mij niet opbelt. Want bij
informatie mijnerzijds bleek ons beider Roswitha zelfs niet meer in
de plaatselijke jeugdleeszaal aanwezig. Roswitha is blijkbaar ook al
geruisloos bijgezet in het graf der uitverkochte boeken. Waarom?
Omdat er, helaas, geen vraag meer is naar goed geschreven degelijk
gedocumenteerde, spannende en romantische boeken voor opgroeiende
meisjes. Zij zullen het nu moeten doen met iets moderners: veel
landerige levensmoeheid en seksuele informatie.
Vaarwel Roswitha we zullen je niet weerzien. Tenzij, wie weet, de
tv. op een goede dag een laatste exemplaar van je levensverhaal
ontdekt.
I
Een groot vrouwenkenner heeft eens gezegd „De Nederlandse vrouw kan niet
lópen, ze verplaatst zich slechts". Die stelling is dan nu achterhaald, want we
beginnen ons steeds eleganter voort te bewegen. Dank zij de midi en de maxi.
BRUSSEL Dr. Maex uit Mechelen
is er van overtuigd dat hij de oorzaak
van migraine gevonden heeft en dat hij
deze ziekte kan genezen. Deze arts
meent dat migraine ofwel „schele
hoofdpijn" veroorzaakt wordt door
„scoliose", een zijdelingse verkromming
van de wervelkolom die heel gemakke
lijk kan ontstaan bij kleinere kinderen
met een licht en teer beendergestel.
De Mechelse medicus constateerde
dat lijders aan migraine vrijwel altijd
een a-symmetrische lichaamsbouw heb
ben die voortkomt uit een verstoorde
positie van de onderste wervels en het
bekken bij de mens. Daardoor rust de
wervelkolom niet meer op de juiste
wijze op het heiligbeen en veelal is het
ene been iets korter dan het andere. Dit
bezorgd mensen evenwichtsstoornissen
die zich uiten in borst- en rugklachten,
wagen-, zee- en luchtziekte, maar ook
migraine.
De geneeswijze die dr. Maex toepast
bestaat hierin dat hij het verstoorde
evenwicht herstelt. Meestal kan dit
herstel op bijzonder eenvoudige wijze
bereikt worden door slechts het kortere
been van de patiënt te verlengen door
het aanbrengen van een eenvoudig
„hieltje".
„Klopt helemaal", zei daarover de
Rotterdamse mode-ontwerper Cargelli.
„Bij de midi- en maxikleding voelt een
vrouw weer dat ze een rok aan heeft,
die tikt tegen haar benen. Ze moet er
wel anders door gaan lopen".
Cargelli keek zeer vrolijk na die uit
spraak. Niet alleen omdat wij beter
gaan lopen, maar ook omdat hij zo
juist een erg mooie collectie had ge
toond.
Het is natuurlijk een collectie, met
uitsluitend midi- en maxikleren gewor
den. Nu kennen we die lengte al, maar
er zijn ook nog bendes vrouwen die er
toch nog een beetje vreemd tegen aan
kijken, bang dat het ouwelijk en ouder
wets zal staan. Het lijkt wel of Cargelli
speciaal aan haar heeft gedacht bij het
samenstellen van zijn wintermode.
Hij heeft de tijd genomen om Het
Lang op zich te laten inwerken. En zie
daar: over al die midi's en maxi's die
zijn drie mannequins gisteren showden,
kon men alleen maar zeggen: makke
lijk draagbaar, zeer elegant en door de
vele splitten en grapjes zelfs voor man
nen acceptabel.
Vrouw Mach R
ic Wintermode
bij Cargelli. Man
nequin Catharina
(links) showt een
maxi-jas met imi
tatiebont. Margriet
(midden) een soe
pel vallende midi
met split en col.
Rosa een midi met
afstekend midden
stuk. En laarzen,
'aarzen, laarzen.
De maxikleding vindt Cargelli uit
sluitend iets dat we pas moeten gaan
dragen vanaf het borreluurtje, dus
daarover straks. Eerst zijn midi's.
Hij gebruikt er vaak opvallende stof
fer voor, omdat die stoffen juist in een
kuitlange jurk zo goed tot hun recht
kunnen komen. Gebruikt hij effen ma
teriaal, dat zijn de jurken bij de taille
of rokzoom vaak geïncrustreerd met af
stekende stoffen, om de lengte te „bre
ken". En bijna al zijn midi's hebben
van voren of opzij'de bekende splitten,
die vaak tot mini-mini hoogte oplopen.
Tussen haakjes: die splitten verlenen
niet alleen een sexy tintje, ze zorgen er
ook voor dat de rok niet als een plank
om uw benen hangt, ze laten die rok
wapperen bij het lopen.
Zijn mannequins droegen bij midi's
uitsluitend gekleurde kousen en zeer
hooggehakte laarzen. En cowboyachtige
hoeden of gehaakte mutsjes.
Om een midi (of maxi) lengte te bre
ken, maakt Cargelli ook wel gebruik
van losse „kazuifels". Gewoon bijvoor
beeld een geruite lange lap met een gat
voor het hoofd erin. Vanachter hangt
zo'n „kazuifel" los van voren zit er een
ceintuur om.
Zijn mantels hebben vaak ook losse
kragen: een colkraag die vanachter en
van voren uitloopt in een punt, tot in
de taille. Neemt u de col eraf, dan blijft
een kraagloze mantel over, die gecom
bineerd kan worden met bont of een
sjaal.
Nog een tip: maak in plaats van een
split een lange rits in een midirok. Rits
hem een eindje open en u zit makkelijk
in de auto of op de fiets.
Cargelli's maxi toiletten zijn in één
woord geweldig. Hij maakte bijvoor
beeld een serie van drie toiletten van
effen gekleur damast. Ze bestaan uit
een lange rok met split, plus een drie
kante stola, die het gehle bovenlijf be
dekt. Gaat de stola af, dan komt de
grote verrassing; het losse lijfje bestaat
uit een miniem stukje stof, dat voorzien
is van prachtig borduurwerk met na-
maak-edelsteentjes.
Toiletten waar een mens zich Cleo
patra in gaat voelen.
Misschien wilt u best eens met Gin*
Lollobrigida bij de schoonheidsspecia*
liste zitten. Dat kan, maar u moet er
wel voor naar Rome, naar de salon van
signora Augusta Goygovltch.
Signora Augusta is visagiste, ge
zichtsdesk undige, bij het cosmetic ahuis
Eva of Roma en Gina Lollobrigida is
inderdaad een van haar klanten. Dt
filmster heeft tussen twee haakjes
in Rome onlangs een face-lifting onder
gaan, zoals de signora mij snel in het
oor fluitsterde.
Zij met die moeilijke naam, liet de
zer dagen zien hoe haar cosmeticahuis,
dat vooral in Amerika en Engeland
enorm gevraagd is maar nog niet in
Nederland opereert, de vrouwen graag
ziet opgemaakt in de komende winter.
De nieuwe make up van het huis Eva
of Roma heet „Topaz look" en het bete
kent. dat de vrouw er vooral heel na
tuurlijk moet uitzien. Dat wordt bereikt
door het gezicht eerst, een foundation te
geven die een zachte, zondoorgloeide
tint veroorzaakt. Wangen en slapen
krijgen daarna een toetsje met iets dat
signora Augusta „Roman glow" noem.t
maar dat in ieder geval een jeugdig,
blozerig-roze effect geeft.
De ogen worden gelukkig niet langer
zwart omlijnd met eye-liner, waarmee
wij vrouwen er altijd min of meer zie
kelijk bij lopen. De omgeving van het
oog wordt eerst tot aan de wenkbrauw
toe bedekt met een dun laagje beige
oogschaduw, waarbij ook het plekje bij
de buitenste ooghoek vooral niet moet
worden vergeten. Vult u dat ook in met
schaduw, dan lijkt het oog namelijk
groter en de blik meer open.
Met een dun penseel brengen we nu
langs de oogkas in het midden van
het veld tussen oog en wenkbrauw dus
met een ferme zwieper een grijs
bruine oogschaduw aan. Doortrekken
tot even voorbij de buitenste ooghoe
ken. Dit weer om het oog meer diepte
te geven.
De wenkbrauwen worden bij Eva of
Roma niet met een poloodje bijgete
kend, maar met een klein hard penseel
tje, dat we luchtig over een poeder
steentje hebben gehaald. Een poeder
steentje in een tint, die bij onze haar
kleur past. Vooral niet te donker op
brengen, dat maakt het gezicht hard en
ouwelijk.
Wimpers worden deze winter aange
zet met een nieuwe mascara in een
anthracietkleur, waardoor ze extra lang
en enigszins vochtig moeten gaan aan
doen.
M. v. M.
