Meedogenloze jacht dunt de
gelederen van de vossenstand
Vossen en kinderen
niet veilig voor zware
zwanenhalsklem
Siberische notenkraker
onze gelegenheidsgast
Turnfestijn
door
Adriaan
P. de Kleuver
Gemeenteraad
Seherpenzeel
Sint zaterdag
naar Eist
Bouw van school
Aankoop van
twee panden
Geslaagd
wacht op geld
VALLEI?
Belt••■•k
11079
DINSDAG 24 NOVEMBER 1970
Ze /wierf een/aam langs de sin
gels die de bosrand van de oude
grindweg scheiden. Diep in het den
nenbos had ze haar wrang liggen,
een ondergrondse kamer onder de
heworteling van de al wijd kramen
de Amerikaanse eik, daar door een
ekster gezaaid. Die eik stond mid
den in het dichte dennenbos, waar
soms wat stammetjes gezaagd wa
ren. De arbeiders hadden de arme
tierige dennetjes rond die mooie eik
ook maar gekapt.
Niemand had er ooit hij stil ge
staan dat juist die boom „aangewe
zen" was voor een vos om er een
burcht onder te houwen, met naar
alle richtingen pijpen om in de
kraamkamer te komen. Zelfs de
boswachter kwam nooit in dat bos.
Wat zou hij er moeten zoeken? De
dennen waren gaaf en niets duidde
aanhankelijk op onraad. Dat kwam
omdat ze steeds onder dekking jaag
de en met haar scherpe gehoor en
nóg meer ontwikkelde reuk een be
lager eerder ontdekte dan die an
der haar.
Deze burgtvrouwe van Malper
tuis, zoals het slot van de vos in het
Middeleeuwse epos „Vanden Vos
Re>naerde" genoemd wordt, deze
eenzame dame van hoge huize dus,
was in blijde verwachting en ze had
de kraamkamer gereed. Uit de horst
en buik was haar geplukt en daar
mee het hol hekleed.
In de eerste weken van de worp
van vier blindgeboren kleintjes ver
anderde er niet veel. Ze ving mui
zen, konijnen, hagedissen, patrijzen,
stal eieren van fazanten en soms
maakte /.e uitstapjes naar de grift
en zwom dan over om in een plek
met veel ruigte te wachten tot wa
tervogels voorbij zwommen, om ze
dan plotseling te bespringen. Zo had
ze zelfs vis gevangen!
Toen de bosbessen rijp waren
wist ze die handig van de struikjes
te ritsen. Maar de jongen werden
groter en op een dag speelden ze al
le vier, onder het wakend oog van
moeder, voor de hoofdingang van
de wrang, tot de avond viel en de
jongen naar binnen werden gedre
ven. Toen ging ze er zelf op uit. De
jonge vosjes begonnen om steeds
meer voedsel te vragen.
Toen beging ze haar eerste plun
dering op een boerenerf. Een wat
oudere kip liep nogal ver van het
kippenhok en voor ze ook maar een
kik kon geven greep de moervos
haar in de nek, sleepte de kip de
grindweg over en kwam bij het nest
aan. Geen van de kleintjes was te
zien en zo ging ze met de kip naar
binnen, beet de borst en buik open
en knauwde de kop van de kip zelf
op. De rest liet ze aan de welpjes.
die nu volop te eten hadden.
Deze keer was het goed gegaan,
maar toen ze op een avond in de
richting van het kippenhok ging was
het de hofhond die lucht van haar
kreeg en hevig blaffend te keer ging.
Ze schrok hevig en rende weg het
beschermende bos in
Ze zou slimmer en onopvallender
te werk moeten gaan. Het dier
moest voedsel hebben voor de wel
pen. Dat stond vast Wist die vos
veel over de jachtwet en boswet, en
nog minder van het alléén maar
voor mensen geldende Goddelijke
gebod: „Gij zult niet stelen". De
zelfde Alkracht die het de mens mo
gelijk maakt dingen te scheppen
waaraan een dier nooit toe zal ko
men. gaf de moervos het moeder
instinct en dat betekende voedsel
halen waar het te halen is.
Levert het veld niet meer vol
doende op dan gaat het er op los,
op gevaar af haar leven te verliezen.
In feite zou een vos in een natuurlijke omgeving moeten leven. Maar al culti
verende nam de mem het dier het eigen land af en moet het in hoogste nood
wel némen wat ook haar toekomt: voedsel voor zichzelf en voor haar kroost.
Daar bekommeren de mensen zich niet om. Een vos is een geducht rover en
roven mag met volgens de mensenwet. Denk nu vooral niet dat ik al schrij
vende een pleidooi voor zuster en broer vos zit te houden als een moderne
Smt-Frandscus. In de eerste plaats kan ik niet in de schaduw van die goede
Franciscus staan en ten tweede valt er een schaduw van werkelijke schade door
onze vossen aangericht over deze prachtige en grootste onder onze inlandse
roofdieren.
Rehvtja weet van <ftt alles niets af zo
heb ik in de Boscourant gelezen. Slim
als hij heet te zijn maakt hij of zij
nogal reclame voor zichzelf. Rond het
slot Malpertuis maakt ze een kring van
uitwerpselen. Wat daarbinnen ligt is
het eigen territorium. Komt een andere
ros onverhoopt op bezoek, dan wrijft
die zijn achterwerk af als een visite
kaartje. Zo staan in de Boscourant veel
van die berichten. Je moet alléén de
speciale letters leren lezen. Zo vond ik
dan op een dag die vossenvisitekaart-
je6. Als bij toeval!
GAAIEN
Mijn wandelingen die kant uit waren
altijd allerplezierigst. Altijd wel waren
er een paar kijvende Vlaamse gaaien.
Rakkers zijn dat onder elkaar. Als een
gaai een jong vogeltje gepakt heeft
maakt hij kans op achtervolging door
een andere die het prooidiertje wil af
pikken.
Met minder kabaal zag ik daar al
eens een ekster die van een boerenerf
een geel donskuikentje meegenomen
had. De hond had wel gegromd, maar
de boerin miste eerst twee kuikens van
één kloekhen toen ze toch wel vond dat
het clubje kleiner geworden was.
Het eksternest zat in een berk en de
boer nam een scherpe bijl mee, hakte
een paar keer links en rechts en toen
viel de berk met het nest. Dat zat er
stevig ineengedraaid in vastgewerkt en
er was zóveel materiaal aan verwerkt
dat het nog een toer was om de jonge
eksters er uit te wringen.
De dag daarop stapte de boswachter
van zijn fiets en zei: „We zijn beste
vrienden altijd geweest Klaas, maar
blijf en 1 vervolg van de boel af. Als er
wat op te ruimen valt, dan ben ik
daarvoor de aangewezen persoon."
De boer grinnikte maar wat en zei
sarcastisch: „Ja, en dan zeker als vorig
jaar, toen je hagelkorreljes gewoon
smoorden in die eksterbouw."
Dat vond die boswachter niks leuk
opgemerkt. Dus stapte hij op en zei
alléén maar: „Nou. je weet het
danDe boer wist het best. Een
volgende keer zou hij het weer net zo
doen. Hij zou de nesten van de
Vlaamse gaaien ook wel weten te
vinden, al waren die gaaien dan ook
nog zo slim en wantrouwend.
Of die lui met hun kijkers dan al
stonden te wijzen en volgens de boer
wartaal uitkraamden als „mooie vogel
toch" en „je zou ze niet graag missen
langs de bosranden." Die lui verklaar
den boer Klaas voor stapelgek. Zou hij
of zij nóg zo staan te wauwelen als
daar een hele volière door eksters of
gaaien werd leeggeplunderd. De boer
kon het geen barst schelen dat ze zo n
ekster de „burgemeester van het bos"
noemden om dat zwart-witte pakje.
Toen dat jong van de buren voor
meester ging leren mocht zijn vader
niet eens meer op de vogels schieten.
Wat kregen zulke lui een kale kak. Na
tuurbescherming noemden ze dat. Jan
van de buurman had hem voorgere
kend dat het nut van zulke vogels gro
ter was dan het nadeel. „Nou", had
buurman Klaas toen gezegd, „nou jong,
dan weet ik het goed gemaakt; dan be
taal jij mij de schade d ie ze aanrich
ten." .Tan had toen gezegd dat hij het
globaal bedoelde. Jan kon van hem de
pot op. En het zou nóg erger worden.
K1PPENROOF
Op een dag miste de boer een paar
kippen. Dat kon geen ekster of gaal
gedaan hebben. De hond had geslapen
in het buitenhok en geen alarm gesla
gen. Het gat waardoor de kippen in en
uit gingen was steeds open geweest.
Dat moest hij 's nachts maar afsluiten.
Eerstmerktenze
Zo ging dat in de hele buurtschap.
Eerst merkten ze het niet zo. Die vos
was ze allemaal te slim af. Ze sloop
door het loopgat en griste dan plotse
ling een kip weg. De boeren praatten
er over en ze riepen de boswachter
na, dat hij maar goed op de vosjes
moest passen.
Intussen raakte*de boswachter ook in
paniek. Alle jonge fazanten waren al
gepakt en al menige fazantehen legde
het loodje.
Op een avond zag ik de vos dat den
nenbos ingaan. Het was de eerste keer
dat ik dat zag. De meldingen van kip-
penroof werden a 11 veelvuldiger en de
boeren sloten toch maar vrede met de
jaóhtschut. Die wist wel dat alles pla
gerij was geweest. Ze zouden samen
dat varkentje wel wassen.
De achtervolging werd ingeeet. Over
de grindweg ging een' spoortje van kip-
pebloeddruppeltjes en de teckel van de
boswachter werd daarop gezet en die
liep regelrecht naar dat verre, eenzame
bos. Er flitste een gedachte door het
hoofd van de boswachter: de Ameri
kaanse eik!
Snel werd de hond aan de riem ge
daan en met drie mannen met schoppen
gewapend ging het er op af. De wrang
moest maar uitgegraven worden. Hoe
was het mogelijk geweest dat dit onop
gemerkt was gebleven. Het hele geval
kon nog maar een paar maanden gele
den gemaakt zijn. Het was altijd zo
rust geweest.
Er waren vosseprenten m de weke
kleiprut na een hevige regenval in de
zandafgraving gezien. Bovendien lag
het vossehol in het gebied van een an
dere landgoedbezitter. Toch pakten de
mannen aan en eer het avond was wa
ren alle vier jonge vossen „geborgen"
onder de jas van de boswachter. Die
had een hele waslijst van liefhebbers
voor „een vossejong". Nog diezelfde
avond waren er drie „onderdak", Eén
hield de boswachter er zelf. Die werS
in een afrastering gezet en maar wach
ten tot de moervos op kwam dagen.
Die was 's nachts schuw en uitermate
voorzichtig naar de burcht gegaan en
had slechts een ruïne aangetroffen.
Ze had wat zitten janken en was toen
als een bezetene de bossen ingehold.
Overal snoof ze mensengeur op, tot
ze in een bos belandde dat aansloot
op een uiterwaard. Daar sleet ze haar
dagen, tot de herfst kwam. Aan voed
sel was daar geen gebrek. En de kin
deren van de boswachter wilden dat
teefje zelf grootbrengen toen de
moervos voorgoed de streek verlaten
had.
GEUR
m
De herfststormen raasden over de
Rijn vallei en de golven hadden
schuimkoppen die te niet sloegen op
de zanderige plek tussen twee krib
ben. Wolkenfalanxen rukten aan en
striemden bos en veld. Dicht bij die
zandige plek had ik een vosrekel ge
zien. Op een avond zag ik die weer.
Ze kwam snel om te dringen en was
weer even snel in het hakhout langs
de weg verdoken.
Toen de wind wat ging liggen
kwam de rekel wéér naar die drink
plaats maar er drong een geur tot
hem die hem onrustig maakte. Tegen
de wind in rende hij de richting van
waar die geur kwam en met het vor
deren doorsidderde hem het onmis
kenbare gevoel dat daar ergens een
teefje verborgen zat.
Toch ging hij niet verder dan het
dorp en wachtte die nacht de komst
van de ochtend af. Met een boog ging
hij om h et dorp heen. Honger plaag
de hem. Daar snoof hij een ander
geurtje op: konijn. Zijn dag was dus
goed. Maar.... toen hij aan de bosrand
kwam bleek het konijn achter een
schuurtje ineen
kwam bleek het konijn achter een
schuurtje in een hok te zitten.
Voorzichtig sloop £ij door een
woud van boerenkool'én ging rechtop
staan bij het tamme konijn. Walt een
knaap was dat. Maar toen was het
met de rust gedaan. Dat konijn rende
als een bezetene door het hok en een
hond kwam grommend de schuur uit.
Hij moest wel de vlucht nemen. De
bewoners zagen hem vanuit de kamer
het hekje over springen, waar de log
ge hond halt m oest houden. Dat ko
nijn verhuisde naar de donkere
schuur. Met d e Kerst géén konijn op
tafel zou toch al te gek zijn.
Inmiddels ging het nieuwtje van
rtiond tot mond. Een vós! En nog wel
in het bos dat juist achter het dorp
lag. Dat er twee vossen waren, daar
aan werd nog niet gedacht. Maar
Reynaert van Malpertuis vergat
Reintje niet en dat vossenmoertje
snoof óók een bekende geur op. Ook
zij werd onrustig. Ze had in een
greppel langs hel paadje waar maar
Enige jaren geleden zei een bos
wachter tegen mij: ,,De Kleuver,
pas een beetje op bij dat eike
boompje want daar heb ik een
,,Zwaanhalsklem" gezet om een
vos te pakken te krijgen". Ik ken
die wel en ik noem het altijd
zwaar geschut". Ik toas dus ge
waarschuwd en telde voor twee.
Maar... die weg daarlangs wordt
op zaterdagen en zondagen druk
bewandeld.
De bedoelde zwaanhalsklem
stond op scherp gesteld zo'n vijftig
meter vanaf dat wandelpad. De
mensen die daar komen wandelen
en genieten van het schitterende
panorama hebben ravottende en
spelende kinderen bij zich. Die
honderden wandelaars weten er
niets van dat daar zo'n moordend
vangtuig staat opgesteld.
Kinderen zijn net jonge honden
als ze in een bos komen. Ze blijven
niet op de weg, spelen verstopper
tje in de struiken en dat is heel
natuurlijk. Kinderen leren het le
ven kennen zoals jonge dieren dat
al spelende doen. Geen mens beter
als de boswachter moet dat uit er
varing weten.
Als er onverhoopt toch een onge
luk mee gebeurt zo'n zwaan
halsklem breekt gemakkelijk een
dun kinderbeentje door midden
dan kan de boswachter zich er
vanaf maken met de woorden:
„Er mag buiten de paden niemand
komen".
Onze meisjes en jongens zijn
niet van die nette meiskes en bra
ve jonge heertjes a la Hyronimus
van Alphen uit het midden van de
vorige eeuw. Zo wordt onze jeugd
trouwens niet meer opgevoed.
Wat ik evenwel graag zou zien is
zen dóódsimpel bordje en erop:
GEV AARLIJ K-HIER STAAN
KLEMMEN.
Of hoeft dat niet meer sinds in
een uitzending van Willem met de
vuist op de tv een vosje met een
geamputeerd pootje getoond werd
waarover dierenvrienden zich ont
fermd hadden. Prompt kwam er
een mededeling dat binnenkort
klemmentuig bij de wet verboden
zal worden.
De Vlaamse gaai is een mooie
vogel, maar ook een geduchte
rover.
zelden een mens kwam een hol ge
graven om de komende dingen af te
wachten. Als het op de wisselingen
van de seizoenen aankomt reageren
de dieren daar van nature op.
Op een mistige decemberdag tegen
het vallen van de avond liep hij me
vrouw pardoes tegen het lijf. De eer
ste kennismaking was nu niet direct
om over naar huis te schrijven. De
teef zette de nekharen overeind maar
de rekel begon eens hier en daar aan
dat vosje te snuffelen en ja, wat dóét
een vossenrekel dan bij zo'n gelegen
heid...
ONTROUW
Van toen af bleven ze een paar we
ken bij elkaar. De winter bleef mild en
op zekere dag werd mijnheer de on
trouwe minnaar en trok de wijde we
reld in. Het moertje bleef waar ze was.
Dat is zo de gewoonte. Veelal blijven ze
maar solitair voortleven en er moet al
net weken lang sneeuw komen te lig
gen en echt voedselschaarste optreden
willen de vossen koppelen en gezamen
lijk op jacht gaan.
Bij ons komt dat haast nooit voor,
want er wordt genadeloos op vossen
gejaagd en wel eens met minder faire
middelen dan zo'n edel dier waard is.
Ik hoor zo hier en daar een boswachter
mompelen: „Nou zul je het hebben; nou
zijn vossen al edele dieren". Ja. waarde
lezers, dat méén ik. Hebt u wel eens
een vos in het wild gezien? Ik véle
malen.
De moervos waarover ik schrijf be
stond echt en ik kende de verblijfplaats
al eerder dan de drie toch ervaren bos
wachters uit de buurt daar. Laat ik
maar zeggen „ergens tussen Rhenen en
Leersum". Het moertje zou dus naar
een nieuw onderkomen voor zichzelf en
het kroost dat ze verwachtte moeten
omzien.
Na een paar weken kwam manlief
toch weer opdagen. Over een maand
zouden dejongen egboren moeten wor
den. Een paar weken en dan zouden de
prinsjes en prinsesjes al voor het hol
aan het spelen zijn. Daarom sleepte ze
het jaar er voor de welpen naar de
nieuwe woning onder die Amerikaanse
eik.
Daarom ook haalden de boswachter
en zijn helpers dicht bij de grindweg
op een plek waar ze dachten dat de
moervos met haar welpen zou zitten
een hele berg dode kippen uit dalt hol
en moest de teckel op een nieuw spoor
gezet worden.
Nóg verwonderlijker was het dat bij
die eerste wrang bleek dat géén van die
kippen van eigenaars uit de directe
omgeving van het hol waren. Ze haalde
ze kilometers verderop weg.
In de cultuursteppe van de mens is
geen plaats meer voor onze oranjebrui
ne vossen met hun bepluimde staart en
zwarte buitenkant van de oren. Of de
boeren en de boswachters het nou goed
vinden of niet, ik geniet altijd bij het
zien van een vos. De jonkies zijn in één
woord gezegd schatten. En ze doen ook
veel goed door het vangen van muizen
dat hun hoofdschotel is.
SCHERPENZEEL De gemeente
raad van Seherpenzeel vergadert
woensdagavond om half acht. Op de
agenda staan de volgende punten:
Installatie mevrouw W. M. de Ou-
den-Romijn; vaststelling notulen verga
dering 7 oktober 1970; ingekomen stuk
ken; benoeming lid Algemeen Bestuur
BejaardencentrumGarantieverlening
hypotheek krachtens art. 63 der Wo
ningwet; beschikbaarstelling krediet
bouw nieuwe Holevoetschool; aankoop
2 percelen grond in het bestemmings
plan „De Maatjes"; Garantieverlening
op comptabiliteitsbesluiten Regionaal
Werkplaatsschap Amersfoort en Omge
ving; vaststelling gemeenterekening
1968: naamgeving nieuwe gemeente:
aanbieding gemeentebegrotingen 1971:
benoeming begrotingscommissie 1970;
bevordering heer L. Wisse van techn.
ambtenaar A. tot Directeur Gemeente
werken; beschikbaarstelling éénmalige
subsidie aan de Ver. „Oud Seherpen
zeel" i.v.m. uitgifte boek; vaststelling
kosten openbaar onderwijs over 1969
(bedrag per leerling); voorstel tot aan
koop pand Dorpsstraat 244 en 246; uit
kering gemeentepersoneel 400.- in
1970); beschikbaarstelling krediet in
richting 4e klas kleuterschool Beuken
laan; reorganisatie reinigingsdienst;
voorstel tot aankoop van het gebouw
Beukenlaan 17 (voorheen „Fortissimo";
voorstel tot aankoop en verkoop grond
t.b.v. sportterrein Eikenlaan; bespre
king verzoek voetbalvereniging S.V.C.
inzake sportaangelegenheden.
ELST Eist zal op 28 november be
zoek krijgen van St.-Nicolaas en vier
Zwarte Pieten. Dit jaar arriveert de
Sint niet per boot vanaf Rhenen, maar
zal de Goedheiligman zijn tocht per
paard maken.
Het gezelschap, begeleid door het
muziekkorps OBK uit Rhenen zal vanaf
drie uur in Eist de volgende route ma
ken: hoek Veenendaalseweg, Zwijns-
bergen, Franseweg-Woudweg-Beatrix-
straat. In de Beatrixstraat wordt het
gezelschap een officiële ontvangst be
reid. Vervolgens gaat de rijtoer langs
de Schoolweg-Franseweg-Rijksstraat-
weg tot hotel De Stuyvenberg.
Tevens heeft de Contactgroep van
winkeliers een St.-Nicolaasactie geor
ganiseerd, waarbij de koper voor iedere
bestede gulden een bon ontvangt. Bij
inlevering van vijftig bonnen, op een
vel papier geplakt, komt men voor een
speculaaspop in aanmerking. Tevens
kan men met een volgeplakt vel mee
doen aan een verloting, waarvoor
prachtige prijzen beschikbaar zijn ge
steld. Deze prijzen zijn uitgestald in de
etalage van woninginrichting Wijkniet
aan de Rijksstraatweg.
Volgeplakte vellen kunnen t/'m maan
dag 7 december worden ingeleverd. De
trekking vindt plaats op woensdag 9
december 's avonds om 7.30 uur in de
muziektent aan de Beatrixstraat.
Hoe onervaren de mensen die zich
vogelvriend noemen zijn en soms
toch al heel wat van de vogelwereld
afweten, als het zeldzame zwerfgas-
ten betreft, ontdek ik bijna dage
lijks. Zo werd mij al vele malen ge
vraagd „of ik al iets over notenkra
kers gehoord had". Dat ze er nog
niet zijn en het nu zo langzamer
hand wel zeker groten dat zein ie
der geval niet in grote getale_ komen
opdagen bemerk ik wel aan de
kranten.
Een notenkrakersinvasie als ip
1954 en 1968 wordt als iets heel bij
zonders ervaren. Je moet ook wel
eens lachen op de reacties. Er werd
vermeld dat dit kwam door een mi
soogst in Rusland. Meteen waren er
lieden die daar politieke munt uit
gingen slaan.
Met „de graanschuur van Europa"
zou het wel loslopen maar die mi
soogst betrof slechts de vruchten
van de Arveden waarvan die noten
krakers uit Siberië in hoofdzaak le
ven. De zaden zijn wel zo groot als
bruine bonen met harde schil. Ze
kraken bv. even gemakkelijk hazel
noten stuk als wij dat tussen de
deur doen.
Het zijn prachtige, grote kraaiach-
tige vogels, overwegend okerbruin
met witte punten aan de veren dus
gespikkeld, verder wat zwart op de
kop, de vleugeltoppen en staart heb
ben bovendien een witte zoom. De
Siberische soort die dan bij ons ver
zeild kan raken heeft een scherpe,
dunne snavel. Ze zijn opmerkelijk
tam, maar dat komt omdat ze ge
woon het wezen mens niet kennen.
Ik heb in Achterberg waar hon
derden exemplaren voorkwamen in
1968 wel tot op een meter afstand
van een voedselzoekende notenkra
ker kunnen komen.
Waar die allemaal gebleven zijn.
In maart 1969 waren er nog een
paar in de duinstreken. De rest zal
van honger omgekomen zijn. Het
waren merendeels onervaren eerste
jaars, dus jonge vogels.
Het is in Siberië uitgesproken een
standvogel en hoe ze de weg terug
zouden moeten vinden is zelfs bij de
vakgeleerden niet geheelbekend. En
hier is voor zo'n „vrije vogel" ge
woon geen plaats.
Ekster op voederplaats
VEENENDAAL Morgenavond om
half acht begint in de sporthal aan de
Sportlaan de jaaruitvoering van de
gymnastiekvereniging Sparta. Het be
looft een heel turnfeest te worden ge
tuige het uitgebreide programma. In
Spartakringen is men bijzonder ver
heugd over het feit dat men ditmaal
niet angstig behoeft te zijn voor regep
en andere nadelige weersinvloeden,
want in het verleden is menige uitvoe
ring letterlijk en figuurlijk in het wa
ter gevallen.
Het programma, vermeldt vele onder
delen. Na de massale opmars komen de
kleuters, de jeugd en de dames en he
ren aam bod met oefeningen op hinder-
nisbaan, rollen en springen, ringen voor
dames en klassikaal evenwichtsbalk.
Verder „trim door gym" voor huis
vrouwen, kastspringen voor meisjes,
vrije oefening voor jongens, hoog brug
en brug-ongelijk voor heren en dames,
lange mat, ritmische oefening voor
meisjes en springtafel voor de heren.
Er is lang en stevig geoefend om dit
turnfestijn tot een succes te maken.
Mevrouw Vaartjes-Jacobs, de heren F.
Leppers, H. Roelof sen en de heer W.
Vaartjes, die tevens belast is met de
algemene leiding, hebben er alles aan
gedaan om hun pupillen fraai turnwerk
te laten „showen".
SCHERPENZEEL Ten behoeve
van de toekomstige doorbraak van de
Vijverlaan naar de Dorpsstraat, willen
B. en W. van Seherpenzeel de panden
Dorpsstraat 244 en 246 kopen, om ze
vei-volgens te kunnen slopen. De panden
zijn eigendom van mej. J. Valkenburg.
De doorbraak zal plaats hebben xin het
kader van de uitvoering van het bestem
mingsplan Dorp. De gemeenteraad be
slist woensdagavond.
SCHERPENZEEL De heer M. Ip-
renburg te Seherpenzeel is aan de rijks
universiteit te Utrecht geslaagd voor het
examen semi-arts.
SCHERPENZEEL Het definitieve
plan voor de bouw van een nieuwe Hole
voetschool is goedgekeurd door de bouw
kundig hoofdinspecteur. Ook de urgen
tieverklaring is afgegeven, en alleen het
I afwikkelen van de financiering rest nog.
B. en W. van Seherpenzeel vragen de
gemeenteraad de benodige gelden
beschikbaar te stellen. Een geldlening is
al bij Gedeputeerde Staten aangevraagd.
De architect heeft het bestek met teke
ningen gereed, zodat met de bouw kan
worden begonnen, zodra het geld ter be
schikking is.
voor Vaenondaal
17.30 uur 10550
1 Zatard. v. 16.30-17.30 m.
Voor Rhanan 3328
Nwa Vaenendaalsawag I59
