gelijk een
schoolmeester"
Goed georganiseerde bende
slaat slag bij „Sanajo"
TOBBEN OM VARKENS
TE MESTEN
Wit-keu kwam toch
„stijvigheid" te boven
WORDT T GROEN IN
DAL, OF IN VALLEI?
Demonstratie vol
vaart van Sparta
Dame gewond
op rijksweg
r
„Scherpenzeel blijft Scherpenzeel"
■e&zlykyempt
dacht ikzo
Sporthal u>as stampvol
Uit de oude
doos
door
Rik Valkenburg
Misbruik
4 MERONGEN Voor de tweede
A maal is bij de schroevenfabriek
Sanajo een partij koperdraaisel gesto
len. Ditmaal met meer succes dan de
eerste keer. Werd een paar weken ge
leden de buit weer teruggevonden, de
politie tastte maandagavond mis toen
ze slechts lege vervoermiddelen aan
trof. Het vermoeden bestaat dat de
vijftig zakken koperafval vervoerd zijn
naar Duitsland. De diefstal is overi
gens identiek met de vorige.
TE LAAT
ZELFDE
SLAG
ELEGANT
Gebrek
DONDERDAG 26 NOVEMBER 1970
Jammer vind ik het dat de heer Held
zich blijkbaar zo diep gekwetst voelt
door het artikel in de Vallei van
19-11-70 over ons initiatief tot het vor
men van een jongerenontmoetingscen
trum in Renswoude. Dit is natuurlijk
nooit onze bedoeling geweest. Hij trekt
in zijn stuk in de rubriek „Eerlijk ge
zegd..." van 24 november nogal fel van
leer tegen ons en tegen de andere jon
geren die op de 22e oktober de tweede
jeugdbij eenkomst in Rehoboth bezoch
ten.
Jammer ook, dat hij die mij van
oneerlijkheid beticht, zelf ook niet vrij
uit gaat wat dat betreft. De eerlijkheid
zal toch ook hem gebieden te erkennen
dat een artikel dat in een krant ver
schijnt natuurlijk nooit de woordelijke
weergave is van wat de geïnterviewde
heeft gezegd. Een verslaggever heeft nu
eenmaal de vrijheid die punten naar
voren te halen, die hem het meest inte
ressant lijken. Dit is ook de oorzaak
van het feit, dat in voornoemd artikel
nogal de nadruk is gevallen op het ge
drag van de discussieleider op die be
wuste 22e oktober.
Verder wil ik nogmaals duidelijk
stellen dat het wel zeer te betreuren is
dat de Jeugdraad, nadat hij op de eer
ste avond volkomen instemde met onze
ideeën over discussiëren en ontspannen,
op de tweede avond terugkrabbelde.
Wellicht is de heer Held volkomen
overweldigd door de grote opkomst van
die tweede avond. Ik vraag mij af of
hij zich wel eens gerealiseerd heeft hoe
Jenny van de Bovenkamp en ik ons
voelden. Wij zouden immers voor de
ontspanning zorgen en ook wij hadden
niet op een dergelijke opkomst gere
kend. Desondanks waren wij bereid ons
in te zetten om de avond te doen sla
gen.
Toen de heer Held echter gelijk een
schoolmeester uit lang verouderde
boekjes voor de „kindertjes" ging staan
en telkens maar bleef wachten tot de
schare muisstil was, werden onze illu
sies de bodem ingeslagen. Dit is m.i.
niet de juiste manier om met jeugd van
onze leeftijd om te gaan. Jenny en ik
hadden de menigte wel aangedurfd en
ik weet niet of het dan wel zo'n „ben
de" zou zijn geworden. Misschien is het
jeugdige overmoed van ons, misschien
is het jeugdig enthousiasme (dat vele
ouderen ontbreekt).
Ik moet het volkomen met de heer
Held eens zijn aks hij in zijn stuk stelt:
„De discussie die deze avond gehouden
werd, mag deze naam, dacht ik, niet
dragen". Het was ook geen echte dis
cussie. De diverse groepjes moesten de
antwoorden op papier zetten en inleve
ren. Zij kregen geen kans hun mening
te verdedigen. Ik dank de heer Held
evenwel voor de sterkte die hij mij
wenst met de discussies in wat hij
noemt „haar jeugdhome". Ik wil hem
er overigens wel op wijzen dat het jon
gerenontmoetingscentrum niet bedoeld
is als „Janny van de Kaa's jeugdhome",
maar als een plaats waar de jongeren
van dit dorp bij elkaar kunnen zijn en
zich kunnen ontspannen. (Ook als zij
toevallig als Gereformeerd, Katholiek
of buitenkerkelijk op de wereld geko
men zijn). Het moet een ontmoetings
centrum worden van en vóór de jeugd
van Renswoude.
Nogmaals wil ik erop wijzen dat het
nooit mijn bedoeling is geweest de heer
Held door de publikaties over ons stre
ven persoonlijk te kwetsen. Toen mij
gevraagd werd te vertellen hoe ons ini
tiatief ontstaan is, moest ik het wel
aanroeren.
Ik wil hem wel opmerkzaam maken
op het reli-popfestival dat op 2 januari
a.s. in de Jaarbeurs te Utrecht wordt
gehouden. Ook daar probeert men met
de Bijbel in de hand de jeugd tegemoet
te treden. (Daar zullen o.a. optreden:
Het Engelse Leger des Heils, Les Hum-
pries Singers en Cliff Richard). Dit is
weer een voortvloeisel uit een praat-
en zanghappening die in 1964 plaats
vond onder auspiciën van de Stichting
„Jeugd en Bijbel", waarin ook het Ne
derlands Bijbel Genootschap zit. Mis
schien kan dit hem en de Jeugdraad
ervan overtuigen dat men vanuit de
kerk al lang ervan doordrongen is dat
er nieuwe wegen gevonden moeten
worden om de jeugd te benaderen. Ik
ben gaarne bereid een en ander nader
toe te lichten op de jeugdavond van 11
december a.s.
Intussen gaat de actiegroep door met
het verwezenlijken van ons ideaal. Ge
lukkig hebben wij van diverse mensen
(ja, ook van ouderen) positieve reacties
gekregen en is ons daadwerkelijke
steun toegezegd. We zijn dan ook al een
heel stuk verder gekomen, mede dank
zij het artikel in de Vallei van 19 no
vember.
JANNY VAN DE KAA,
Dorpsstraat 70, Renswoude.
Kennelijk hebt u er geen bezwaar te
gen dat ik zo nu en dan van uw kolom
men gebruik maak ter wille van mijn
hernieuwde integratie in het folkloristi
sche leven in Nederland. Graag maak
ik van de gelegenhéid gebruik om nog
wat meer misstanden aan het licht te
brengen. Het mooie is, dat niemand mij
kan tegenspreken.
Wat mij dwars zit, het moet maar
eens gezegd zijn, is mijn image van
boeman, in combinatie met die van de
oude goedzak. Aan de ene kant word ik
verondersteld op de hoogte te zijn van
kinderlijke wandaden en die naar ge
lang de ernst te straffen, aan de andere
kant blijkt mij dat eigenlijk niemand
kan aantonen dat ik werkelijk ooit een
kind straf of gestraft heb. Nu beschouw!
ik deze schijnbare tegenstelling per
soonlijk als een onderstreping van mijn
toch nog wel unieke positie, maar komt
het ook zo over bij het publiek, vraag
ik mij af?
Komaan, laat mij wat duidelijkheid
scheppen. Feit is, dat ik nimmer eigen
handig een kind heb gestraft. Sommige
ouders hebben er in het verleden wel
op aangedrongen, maar ik pas ervoor.
Ik wens mij niet te laten gebruiken als
noodrem in opvoedingsmoeilijkheden.
Ik vind dit misbruik maken van mijn
positie, en pedagogisch onverantwoord.
Dan heb ik het nog niet eens over de
walgelijke figuur, dat ouders mij in fei
te exploiteren, zodra ze mij bij hun
kinderen omschrijven als toornige en
vergeldende heiligman. Dit is onbe
staanbaar, ik ben de goedheid zelve. Ik
verzoen slechts, want dat is mijn mis
sie. Dit prent ik ook mijn personeel in,
zodat voor hen hetzelfde geldt.
Nu ik het toch over mijn personeel
heb kan ik meteen wel vertellen dat ik
waarschijnlijk de enige werkgever in
Nederland ben, die geen werkgelegen
heidsproblemen kent. Mijn bedr/jf is
voorbestemd om eeuwig te blijven
functioneren. Het produkt blijft in we
zen door alle tijdengelijk: louter goed
heid. Het is wel eens moeilijk om bij
voortdurende veranderingen in de mo
raal het begrip goedheid behoorlijk te
interpreteren, maar het welslagen is
merkwaardig genoeg altijd verzekerd.
Daar staat mijn heiligheid borg voor.
Gegroet.
KLAAS
Bij het CBU-confectiebedrijf naast
Sanajo werd een vervoermiddel gesto
len: een Volkswagenbusje, dat openge
broken en door het maken van kort
sluitingen aan het rijden gekregen
werd.
De CBU heeft normaal nooit busjes
bij het bedrijf staan. Daarom is het
heel toevallig dat juist die nachten dat
een wagen bij de confectiefabriek ge
parkeerd stond, bij buurman Sanajo
koper werd gestolen. De rijkspolitie die
het onderzoek verricht durft niet te
zeggen dat het een iets te maken heeft
met het ander.
Met grote zekerheid wordt wel ver
klaard, dat de daders een goed georga
niseerde bende vormen, die zeer bru
taal te werk gaat. In het districtsbu
reau te De Bilt gelooft men te weten
wie de inbrekers zijn. Het probleem is
de bewijzen te leveren.
Van zondag op maandag werd bij Sa
najo een deur geforceerd en in het
schijnsel van een aantal lampen, die
's nachts altijd branden, werden de
zakken koperdraaisel weggehaald en in
een busje en op een les vrachtauto gela
den, Bij die inbraak zijn tenminste
twee mannen betrokken geweest. De
voertuigen werden evenals de vorige
keer teruggevonden in de buurt van
Eindhoven. Men was er echter te laat
bij: het gestolene ter waarde van onge
veer tienduizend gulden (koperafval le
vert ongeveer een rijksdaalder per kilo
op) was verdwenen.
Tweeëneenhalve week geleden heeft
de politie een paar dagen de mannen
vastgehouden die toen de buit vervoer
den. Onvoldoende bewijsmateriaal was
er de oorzaak van dat ze weer vrijgela
ten moesten worden. De mannen werk
ten in opdracht van een handelaar,
voor wie ze een vrachtje vervoerden en
dat is niet strafbaar. Het is niet bekend
of dezelfde mannen nu met meer succes
het koper hebben vervoerd, maar het
zit er in, zegt de politie, dat het wel
dezelfde personen zijn.
Waar het koper terecht komt is ook
niet bekend. Het is mogelijk dat de
De vrije oefening voor jongens werd
een leuk, modern muzikaal geheel. Het
„hoogbrug" voor heren en de „brug-
ongelijk" voor dames bracht het pu
bliek weer steeds moeilijker oefenin
gen.
Bij het onderdeel ..lange-mat" voor
meisjes^ werd het: publiek weer gecon
fronteerd met gewaagd, doch goed ver
zorgd turnwerk. De ritmische oefening
voor meisjes werd weer een machtig
leuk en goed uitgevoerd muzikaal on
derdeel. De vrij ingewikkelde figuren
werden door de grote groep zonder
meer fraai synchroon uitgevoerd. Ten
slotte dan de „springtafel" voor heren.
Dit werd een goed sluitstuk van de
avond, waaraan iedereen zijn hart kon
ophalen. Een spectaculaire finale.
Oefenmeester W. Vaartjes en zijn
echtgenote en de heren Leppers en
Roelofsen kunnen terug zien op een ge
slaagde uitvoering.
c
VEENENDAAL De 36-jarige mej.
A. M. C. D. uit Hilversum schoot gis
termiddag op rijksweg 12 met haar au
to onder een Belgische vrachtwagen
combinatie. Zij liep een hersenschud
ding op en verscheidene schaafwonden.
Per ambulance werd mej. D. Naar een
Hilversums ziekenhuis overgebracht.
VEENENDAAL De zaal van j
het verenigingsgebouw aan de Ei-
S kenlaan was gistermiddag een
echt stukje Groot Dierenbos. De
complete cast van de voortijdig
verscheiden Fabeltjeskrant her-
leefde er voor de ogen van naar
schatting 200 kinderen. Frans van
Dusschoten (o.a. meneer de Uil
zelf), bracht de successtory,,De
fabelachtige uitvinding van Ed en
Willem Bever". De kinderen gin-
gen e.r helemaal in op, jawel. Ze
hadden dat te danken aan een ini-
tiatief van de wijkgeme ens chap
Engelenburg, in samenwerking
t met De Punt. I
partij dezelfde is die na de vorige mis
lukte poging weer bij Sanajo is terug
gebracht. De directie van de schroeven
fabriek overweegt nu in overleg met de
politie, maatregelen te nemen, om een
betere beveiliging van het bedrijf te
verkrijgen.
Met buurman CBU is dat anders ge
steld. In tien jaar tijds werd in de con
fectiefabriek achttien maal ingebroken.
Vermoedelijk steeds door kwajongens
die wat geld zochten. Een probleem
voor het bedrijf is niet zozeer het gemis
van een paar kwartjes die in verschil
lende bureauladen lagen, maar de scha
de door vernieling en het oponthoud
door het onderzoek dat na een inbraak
verricht moet worden. Door schade
wijzer geworden worden thans in de
confectiefabriek alle bureaus en kasten
opengelaten. Geld en waardepapieren
zijn er nooit te vinden. Een belangrijke
machine die een waarde vertegenwoor
digt van ongeveer zevenduizend gulden
stond een nacht in de regen. De dieven
hadden ruimte nodig, laadden het ap
paraat uit het Volkswagenbusje en zet
ten het in de openlucht neer.
Het benadeelde bedrijf Sanajo heeft
minder te maken gehad met kleine in
braken en kruimeldiefstallen. In de
dertien jaar dat de schroevenfabriek in
Amerongen draait werd een paar maal
wat weggenomen, maar nooit waren
het kapitale diefstallen.
VEENENDAAL Gisteravond organiseerde de gymnastiekvereniging Sparta in
de nieuwe sporthal de jaarlijkse uitvoering. Het werd een massale turndemon-
stratie, bijgewoond door een zeer groot publiek. Er kon geen kip meer bij, doch
men kon in de speelzaal gelukkig nog enkele honderden toeschouwers kwijt. Het
programma, dat velerlei takken van de turnsport liet zien, werd bijzonder vlot
afgewerkt.
Na de massale opmars en opening
begon het programma met het onder
deel „Spelenderwijs", uitgevoerd door
de kleuter-meisjes. Heel grappig en
vlot werd dit onderdeel naar een soepel
einde gedemonstreerd. De vrije oefe
ning voor dames en meisjes, waaraan
niet minder dan honderd deelneemsters
meededen, werd een indrukwekkende
demonstratie van massa-gymnastiek.
De hindernisbaan voor meisjes werd
eveneens een spektakelstuk, dat door
het publiek op de juiste waarde werd
geschat.
De kleuter-jongens vervolgden het
programma met de oefening „rollen en
springen", hetgeen vaak op de lachspie
ren van het publiek werkte. De dames
demonstreerden vervolgens een fraaie
oefening aan de ringen, waarna het
programma voor de pauze werd beslo
ten door klassikaal evenwichtsbalk, uit
gevoerd door de meisjesgroep.
Na de pauze voerden ongeveer 50 da
mes van dertig tot vermoedelijk boven
vijftig jaar het nummer op „trim door
gym". Bewonderenswaardig was de in
zet van deze dames die een fraai muzi
kaal nummertje vrije oefening ten bes
te gaven. Het kastspringen voor meisjes
werd weer een goed verzorgd onder
deel.
B. en W. vonden echter een geheel
nieuwe naam het meest sympathiek en
elegant, aldus de heer Heij. „We moe
ten uitgaan van drie gelijkwaardige
dorpen", verduidelijkte wethouder D.
Kroodsma. „Ja zou bijna zeggen: wie
van de drie," vulde de burgemeester
aan.
De suggestie van de commissie voor
naamkunde en nederzettingsgeschiede
nis ging wat de Scherpenzeelse raad
betrof, gisteravond volledig de mist in.
De heer Beunk wilde haar niet zonder
meer verwerpen. Dat wilde hij met
geen der andere doen: hij wenste in
spraak voor de burgerij. Ook burge
meester Heij was eigenlijk niet weg
van Westerwoud: „Het heeft zo weinig
relatie met de plaats en functie van de
Het was zondagmorgen. Moeder
was naar de schuur gegaan om de
beide varkens te voeren, toen ze met
ontsteld gelaat in huis kwam en zei:
„Hendrik, kom toch eens kijken, het
kleine keu doet zo raar, ik geloof
zeker dat'ie het „gebrek" heeft. Ij
lings gingen we naar de plaats des
onheils en jawel, onder het uitstoten
van merg en been doordringende
(Van een onzer verslaggevers)
SCHERPENZEEL „Scherpenzeel blijft Schcrpenzeel, daar kunt u op reke
nen". aldus gisteravond burgemeester J. Heij in de gemeenteraad. Het ging
over de naam van de eventueel te vormen nieuwe gemeente, na de samenvoe
ging met Renswoude en Woudenberg. Het college van burgemeester en wet
houders toonde zich het meest ingenomen met de zelf voorgestelde
naam „Groenendal". Toch kon het ook meevoelen met de socialistische frac
tieleider G. J. Deunk om in samenwerking met de beide andere gemeentebe
sturen een enquête te organiseren onder de bevolking.
De heer Deunk achtte een enquête
niet meer dan redelijk. „Als het niet
samen met Woddenberg en Renswoude
kan, laten we het dan hier plaatselijk
doen", was zijn voorstel. De rest van de
raad stemde er na lang praten mee in.
Het voorstel van B. en W. werd in zo
verre aanvaard, dat men de daarin ge
noemde namen „Groenendal", „Kolf
schoten", en „Westerwoud" voortaan
zal beschouwen aLs waardevolle sugge
sties.
Daarbü wordt even rekening gehou
den met de mogelijkheid dat Groenendal
Groenendal „a" rijker zou kunnen wor
den en aldus uitmonden in „Groenen-
daal", hetgeen volgens Beunk gemak
kelijker in de mond ligt, en dat in
plaats van „dal" of „daal" wel eens
„Vallei" zou kunnen komen, zoals de
CH-AR-fractieleider G. van Kampen
voorstelde, die zo belandde bij „De
Groene Vallei".
„Is het eigenlijk wel noodzakelijk om
de naam te wijzigen?", vroeg mevrouw
Zwaan (WD). Zij zei de naam Scher
penzeel in elk geval te willen handha
ven. In de kernen Woudenberg en
Renswoude kunnen dan altijd nog bor
den worden geplaatst waarop tussen
haakjes staat: gemeente Scherpenzeel.
Als argument voor deze oplossing
noemde mevrouw Zwaan, dat er anders
wel eens verwarring zou kunnen ont
staan over de straatnamen, die in de
drie dorpen momenteel voor een deel
nagenoeg gelijk zijn.
Burgemeester Heij antwoordde dat
de namen van de huidige dorpen in
welk geval dan ook zullen blijven be
staan, ook als de gemeente in haar ge
heel Groenendal zou gaan heten. En
passant wees hij ook op de mogelijk
heid om de nieuwe gemeente te vangen
onder de noemer „Woudenberg", zodat
Scherpenzeel en Renswoude als 't ware
de bijbehorende dorpen" zouden zijn.
gemeente", vond hij. „Als Scherpenzeel
straks ook in de provincie Utrecht ligt,
is zij de meest oostelijke gemeente.
Westerwoud is dan niet zo logisch...."
De heer Van Kampen (AR-CH)
steunde het socialistische voorstel. Hij
merkte overigens op de naamgeving
niet als een halszaak te willen beschou
wen. Hij vond het eigenlijk allemaal
wat voorbarig: „Met naamgeving houd
je je meestal pas na de geboorte bezig",
stelde hij. Zijn voorstel om de term
„vallei" in te voeren vond niet veel ge
nade bij de burgemeester. Deze vond:
„een vallei is veel wijder dan een dal,
en De Vallei omvat veel meer dan al
leen de drie huidige gemeenten".
De heer Sterk (SGP) verklaarde de
term Groenenda(a)l minder geslaagd te
vinden. Westerwoud kon hij daarente
gen wel waarderen, en hij voelde ook
nog wel voor combinaties zoals bijvoor
beeld Scherwoude.
De meningen bleven wat uiteenlopen,
maar wethouder Kroodsma verzekerde
de raad: „Als het kind er eenmaal is,
zal het hele gezin blij zijn."
gelaten had, mestte ik het hok goed
uit, deed er vers stro in en droeg de
patiënt in zijn ruimere woning.
Van lieverlee begon hij al weer
aardig te tippelen. De buren zeiden:
„Je moet de deur van het hok open
laten, dan kan hij gaan wandelen.
Laat hem gerust maar door onze
tuinen dwalen, het is winterdag, dus
schade kan hij niet doen."
Zo gebeurde het dan ook. Het
beest ging aan de wandel, zo dat hij
soms in geen velden of wegen was
te zien. Als het tijd voor zijn eten
was, kwam hij vanzelf weer naar
huis. Tegen de avond moest moeder
hem wel eens gaan zoeken. Dan ging
ze de landen over, al roepend „Ku,
ku, ku", en als een hondje kwam hij
haar na en ging gedwee zijn hok in.
Toen het voorjaar werd, was hij
radicaal genezen. Het werd een
kerngezond varken, dat het prima
„deed". In november, toen we hem
dus een jaar gehad hadden, was hij
zo zwaar als we er nog nooit een
geslacht hadden. Het golg toentertijd
bijna als een volmaaktheid, als men
een „jarig" varken kon slachten.
Dan was eigenlijk een keu pas goed
„rijp". Zo bleek met al het getob,
dat in die oude tijd ook achter de
wolken toch de zon wel weer
scheen...."
De Markt omstreeks 1915.
G. v. Kampen
...Groene Vallei...
In vroeger dagen konden de mensen soms wel eens heel wat aftobben. Het
was lang niet altijd rozegeur en maneschijn. Vooral op het gebied van var-
kensmesten ondervonden die nijvere zwoegers soms veel tegenspoed. Mas
sa's mensen kochten in het voorjaar twee biggen en die werden dan opge
fokt met het doel om er in het najaar één te verkopen en één te slachten
voor eigen gebruik. Ze waren in die tijd niet zo gauw vet als tegenwoordig.
Ze moesten met wat „kriel", mangelwortels, aardappelschillen plus een
handvol meel worden „vetgemest".
Ging nu een van de twee „keues" dood, wat nog wel eens voorviel, dan zat
zo iemand lelijk aan de grond. Want van de opbrengst van dat beestje
moest vaak de meelboer betaald worden en weer een paar andere „keu-
chies" gekocht worden. Stierf er dus een, en wilde men eerlijk man blijven,
dan moest de overgeblevene verkocht worden met het gevolg dat men
's winters de „vettighaaid" moest kopen. Een schadepost en een teleurstel
ling dus.
Jan Verhoef verhaalde me: „Bij
ons thuis mestten we altijd maar
één varken, om te slachten. Zoals
gezegd, waren met „ossenmarkt" de
witte keues nog wel eens erg goed
koop. In een zeker jaar zelfs bijzon
der goedkoop.
Vader en moeder overlegden of
het niet doenlijk was om, in plaats
van b.v. in maart, nu reeds een „wit
keu" te kopen. Er was één bezwaar.
Door omstandigheden was het dat
jaar erg laat geworden met het
slachten van het grote varken. Dat
zou zelfs wel Nieuwjaar worden. Na
overleg werd besloten om in de
schuur een hoekje af te „schieten"
en daarin een klein hokje te timme
ren voor het kleine keu. Het was
toch maar een kwestie van een
week of zeven, acht. dan kon het
beestje in het grote hok, als de oude
geslacht was.
Zo gezegd, zo gedaan. Het hokje
werd getimmerd, met stro gevuld,
en dinsdags trokken vader en ik
naar de markt, en onder het gebel
van de „mallemeulen" deed vader
met de varkenskoopman „handje
klap" en werd het tenslotte met hem
eens voor de prijs van zes gulden.
Dat was erg goedkoop, gezien het
feit dat in die dagen de prijzen va
rieerden van 8 tot twaalf gulden
voor zo'n beestje. Vader droeg het
keu op huis aan. We kwamen een
buurman tegen, die ook zijn volle
tevredenheid betuigde met het door
vader behaalde succes.
Thuisgekomen werd het jonge dier
in zijn hokje gestopt en alles liep op
rolletjes. Het beestje „deed" het mi
rakels goed. Vreten, het was een
lust. Tot er plotseling een kink in de
kabel kwam
jammerkreten, holde het beest door
zijn hokje.
Het „gebrek" was een ziekte die
zich wel meer voordeed bij jonge
varkens. Het was niet direct dode
lijk, maar werd meestal gevolgd
door stijvigheid. Zo ook hier. Het
beest ging niet dood, maar het werd
zo stijf dat het bijna geen poot kon
verzetten. Zo werd het Nieuwjaars
dag. De volgende dag zou het grote
„keu" geslacht worden.
Er kwam een man, die voor „de
Mop" wel eens varkens, groot ep
klein, opkocht voor de exportslach
terij. Nu was „stijfheid" geen ziekte
die het vlees ongeschikt maakte
voor de consumptie. „De Mop" kocht
wel meer van zulke beestjes. Vader
vroeg of die man het keuchie wilde
kopen. „Jawel", zei die man, „ik
geef er een rijksdaalder voor".
„Neen", sprak vader „dan hang ik
hem net zo lief morgen naast de ou
de en draai hem door de worst....'
De koop ging dus niet door. Nu
had de drogist F. Tak een probaat
middel tegen stijfheid. Dat was
beendermeel. Dat ging door het vogr
en menig varken knapte er helemaal
van op. Toen de volgende dag het
grote keu onder het mes van Van
Doorn van het Panhuis het leven
