PARIJSE MODEHUIZEN KEREN TERUG TOT DE MINI-ROK Vrouwen winnen Nieuwtjes van de vakbeurzen Te veel honden koopgewoonten in V.S. VERANDEREN enzaam cicnier een venster W olf shonden hebben iets adellijks" Wees zuinig op de C in bli(c)kgroente" Él» „Ze doen er tegenwoordig zelf iets tegen" WEL SNELLER RIMPELS DAN VROEGER Mevrouw Tempelman in Bermnel: V We krijgen steeds meer oudere mensen: ongeveer één miljoen driehonderdduizend Nederlanders zijn 65 jaar of daarboven. Maar nu het opvallende: je ziet en ont moet juist steeds minder echt „oude" mannen en vrouwen. Ik bedoel: stelt u zich maar even de ouderwetse oma voor. Altijd even lief, maar met haren die eeuwig in een knotje waren gedraaid, met zo'n zwarte grote jurk aan waar geen fens iets voor of tegen kon hebben, zo'n oma die misschien haar ruiten pantoffels wel aanhield bij het boodschappen doen en die een BH iets vond dat aan haar toch niet meer besteed was. Zo'n vrouw bestaat bijna niet meer. Neen, ik moet het beter zeggen: een vrouw wie het door omstandigheden veel latere leeftijd dan vroeger een vrouw die het door omstandigheden ziekte, eenzaamheid allemaal niet meer zoveel kon schelen. Aan de lijn Ontharen Opmerkelijk Mannen ook mI SÉÉil!m Maxi Kwispelen PARIJS Ofschoon het hier zo koud is dat het woord „Siberisch"* al gevallen is zijn nog heel wat da mes en meisjes niet af te krijgen van de mini-rok en lopen ze rond als of ze aan de Rivièra waren in de warme zon. Enige grote modehuizen zouden, naar verluidt, in hun komende zo mercollecties weer aandacht gaan wijden aan „le short". Voorvechters van de mini zijn firma's als Daniel Hechter, Sonia Rykiel en Cacharel, en de insiders zeggen dat enige grote couturiers, zij het met tegenzin, zich zullen gaan neerleggen bij de populariteit van de korte rok. Maar niet Yves Saint Laurent, die de 50-50 rok. „half kort en half lang", gaat brengen en evenmin Philippe Vent, die zegt: „Wat voor bij is is voorbij, ik ga in mijn vol gende collectie niets korts verto- nen Een Parisienne, die bekend is om haar goede smaak gaf het volgende vernietigende oordeel over de mini: „Ik vind ze absoluut belachelijk, en bar koud bovendien". JE ZIET UTRECHT Jammer, dat die vakbeurzen ito Utrecht niet bedoeld zijn voor ons, gewone huisvrouwen, maar voor de „mannen (en mis schien enkele vrouwen) van het vak". Neem nou de souvenirbeurs: je zou er een massa leuke ideetjes kunnen opdoen. En dat geldt ook voor de „Wintervakbeurs voor kof fers en lederwaren", zoals die offi cieel heet. Kijkt u hieronder zelf maar. Maar enfin, de rest ziet u straks wel in de winkels. MINDER OUDE VROUWEN Maar zeker een vrouw van 65 is nu niet „oud", ik vind het zelf vreselijk om haar bejaard te noemen. Want kunt u zich een vrouw van 65 voorstellen in zo'n donkere jurk, het breiwerk rustend op de boezem die nog nooit een BH zag? Onmogelijk, vrouwen van die leeftijd storten zich volop in broekpakken, in midi en maxi die doen aan oog make-up en maskers, die ziften regelmatig bij de kapper en hebben pruiken en posti ches als ze hun man aardig genoeg hebben aangekeken. Goed, nu zijn vrouwen die op dit mo ment 65 jaar zijn ook min of meer opgegroeid met BH's en Step-in's, met permanent en modes voor iedere leeftijdsgroep en ze weten hopen we dan maar dat je op een be paald moment aan de lijn moet gaan doen. Ze waren toen men langzamerhand ging beseffen dat een vrouw altijd aantrekkelijk kan zijn, nog jong ge noeg om met de invasie van BH's, ochtendgymnastiek en huidverzorging mee te doen. Maar ook vrouwen die zeventig zijn of veel ouder doen steeds meer aan zichzelf. Nu moeten de omstandighe den daartoe wel meewerken, want wanneer je zit te verpieteren op een ellendig kamertje heb je daartoe aan merkelijk minder neiging dan in een leuk bejaardencentrum. Maar feit is, dat steeds meer bejaardenhuizen prettig zijn om in te wonen. Ik was pas in een gloednieuw bejaar dencentrum waar de kamers niet al leen op kleine flatjes lijken, maar waar ook een kapster een paar keer in de week zitting houdt waar men met een bus twee maal per week boodschappen kan gaan doen in het stadscentrum, waar men allerlei leu ke uitstapjes organiseert waar een hobbykamer is en zelfs een crèche, voor de kinderen van bezoekers ui teraard. Vrouwen van rond de zeventig vinden het langzamerhand ook helemaal niet „gek" om bijvoorbeeld naar een schoonheidsspecialiste te stappen. Schoonheidsspecialiste Vera Monte- ban heeft een aantal klanten die in de zeventiger jaren zijn. „Het zijn er niet veel", zegt ze, „maar ik zal de eerste zijn om de huidverzorging voor oudere mensen te propageren". „In veel bejaardenhuizen wordt zoiets dacht ik, nogal eens gek gevonden, zo in de trant van Grootje doe niet zo ijdel". Wanneer zij over huidverzorging voor oudere mensen praat bedoelt zij niet meteen het smeren met crèches maar bijvoorbeeld ook het ontharen. „Veel vrouwen" zegt ze „krijgen na hun overgangsperiode last van over- beharing. In veel tehuizen wordt dan gewoon het scheerapparaat gehan teerd. Ik vind dat ellendig, er zijn zzoveel betere methoden". Misschien kent u ze ook: vrouwen van in de zeventig of tachtig jaren, die er nog gewèèèldig uitzien. Met een goede gezichtshuid bijvoorbeeld, terwijl ze werkelijk niet van hun zeventiende met crèmes en maskers hebben gewerkt. Vrouwen die nu jong zijn en wel van alles smeren, die zullen er dan wel helemaal goed uitzien met zeventig jaren. „Neen, waarschijnlijk slechter dan vrouwen die nu zeventig zijn", zegt schoonheidsspecialiste Vera Monte- ban. Dat is dan een mooie tegenvaller, maar waarom? „De vrouwen die nu boven de zeventig zijn", aldus me vrouw Monteban, „hebben beter en gezonder geleefd dan wij nu doen. Ze aten soberder, dronken minder, en hadden ook lang niet dat jachtige leven van nu. De jonge en minder jonge mensen van nu zullen als ze niet uitvoerig aan huidverzorging doen sneller een slechte huid krijgen dan ze vroeger zouden krij gen. Luchtverontreiniging, verkeerd voedsel enzovoort werkt dat alle maal in de hand". We krijgen ook veel sneller rim pels dan vroeger, zo hoor ik. Rim pelvorming kun je met geen hon derd potten crème tegengaan, ze ontstaan mede door een, zeg maar, „emotioneel leven". „Hoe emotione ler een mens is en reageert", zegt mevrouw Monteban, „hoe sneller de rimpels zullen komen. Een goed voorbeeld zijn acteurs, ze hebben snel veel rimpels. Maar afgezien van onze acteurs: het hele leven van nu, met al zijn spanningen, zal bij veel mensen sneller rimpels geven dan vroeger". Daarom voorziet mevrouw Monte- Sban voor de verre of nabije- toe komst dat er op veel grotere schaal dan nu plastische chirurgie zal wor den toegepast. „Ik ben bang", zegt ze, „dat zoiets heel nodig wordt, wil len we er straks op latere leeftijd net zo goed uitzien als de oudere mensen van nu". de oma van nu: nergens meer de ver velende slobberjurk, de afdeling gro te maten heeft midi en gewone leuke jurken tot op de knie. En er zijn er ook nog genoeg vrouwen op leeftijd die nog in de maatjes 42 en 46 passen en dan is het gewoon zoeken in de rekken naar iets leuks. Ik kwam er zelfs maxijurkjes tegen waar ik best iemand met een hoop rimpeltjes in zou willen zien. En bij HunkemöUer Lexis constateert men dat er opmerkelijk meer oudere vrouwen binnenstappen dan zo'n twintig jaar geleden, zeker voor de aanschaf van een BH. Men ziet daar bijvoorbeeld vaak genoeg een me vrouwtje van rond de 75 die toch nog maar op een BH overgaat. Er zijn nu ook veel meer speciale mo dellen voor oudere figuren en de hemden zijn veel minder massaal en dik dan vroeger. Er worden aan ou deren zelfs veel stretchbroekjes met pijpen verkocht. Ik bedoel maar: de ouderwetse „oude vrouw" gaat er steeds stretchuit Ik heb het nu wel steeds over vrouwen, maar ook de mannen doen steeds minder snel „oud". Met doorwerken kan worden meegevoerd als de bre- kracht gymnastiek en allerlei clubs blijven ze fitter dan met zitten achter het raam. Diezelfde 65-plussers beginnen ook steeds meer aan coltruien, suède vesten, gekleur de overhemden, hippe hoedjes mak kelijke suède schoenen. Ze laten ook steeds meer de bakkebaarden staan en ze laten hun hoofdhaar ook niet meer zo vreselijk opknippen. En die broeken die zo wijd zijn dat er ge makkelijk tien mud aardappelen in kan worden meegevoerd als de be tellen het tenminsten houden die zie je ook steeds minder. Het vooruitzicht is nog beter: wie nu met vijftig in de vrije uren een coltrui draagt, die laat dat ding echt niet uit als ehij 75 is. Misschien wordt zo'n man ook nooit kaal, omdat hij bijtijds een postische neemt. L. N. Dit meisje showt ceintuurs en kra lensnoeren van schelpen, afkoms tig uit de Pacific. Liefhebbers kun nen dit moois aan treffen op de sou venirbeurs. Een schoudertas van kunstleder met handige knip beurs, één van de nou veautés op de win tervakbeurs voor koffers en lederwa ren. Verder ben ik eens gaan rondneuzen bij C. en A. naar kleding voor vrou wen die vroeger door traditie waren aangewezen op de donkere jurk. Wel, de omajurken hangen nog uitslui tend in de hippe afdeling, kleding zoals oma die droeg als meisje. Voor CHICAGO Met de „geboorte explosie" van mensen valt het in Ame rika wel mee op het ogenblik, maar met die van de honden loopt het ietwat uit de hand. Aldus de mening van een deskundige op het gebied van de gezondheidszorg en de hygiëne, de heer Alan Beck, die er in een rapport op heeft gewezen dat elk jaar gemiddeld een 611.000 (twee voetige) Amerikanen door honden wor den gebeten. Hij gelooft niet dat de hondsdolheid een groot gevaar is, maar het bestaat en zou kunnen toenemen nu de steden groeien, en het aantal zwerfhonden, want die zouden kunnen worden bes met door vossen en andere dieren in de „nieuwe buurten". Ook in Amerika heerst het euvel van de mensen die om de een of andere reden hun huisdier eenvoudig achter laten als zij verhuizen. Bi'j die honden zijn er die afgericht zijn om de mens te verdedigen. En als die in de ellende komen kunnen zij gevaarlijk worden. DEN HAAG Wij zijn bij het kopên van kleding lastiger geworden. Vol gens geënquêteerde winkeliers is de consument modebewust en past hij veel meer en veel langer dan in het verleden. Voor de jeugdige klant geldt dit d ubbel. Het bedrag evenwel, dat de gemiddelde klant besteedt, wordt geringer. Voor de confectiedetailhandel is dit een nieuw probleem, dat de kosten doet stijgen. Voor eenzelfde bedrag aan omzet is tegenwoordig veel meer mantijd nodig. Overigens hebben de omzetten in de confectie-detailhandel zich in het af gelopen jaar krachtig hersteld. Zij waren zonder meer goed te noemen. Deze omzetten in de textielhandel, moesten behaald worden met andere artikelen dan in het verleden. Vrij- e-tijdskleding, waaronder pantalons, truien en jacks, nemen nu een zeer groot gedeelte van de omzet voor hun rekening. De conventionele kleding, zoals costuums en regenkleding, is duidelijk achtergebleven. Een nieuw probleem voor de textielza ken is ook, dat de invloed van de mode steeds groter w ordt. Een be paalde modetint of e en bepaald mo del blijkt zeer moeilijk te voorzien en de industrie kan zeer moeilijk mee komen. Ook in de schoenensector zijn veran deringen gaande. Vrije-tijdsschoeisel wint aan betekenis en de smaak van de consument gaat ook steeds meer in de richting van kunststoffen. In het af gelopen jaar is dan ook de pro- duktie van leren schoenen sterk ge daald, terwijl die van schoenen van andere materialen een flinke stijging vertoonde. kt Hoewel ik er tegenop zag kon ik er niet omheenik moest het jaar besluiten met het schrijven van een brief. Een uiterst moeilijke brief, want hij was bestemd voor iemand die ik nimmer heb gekend of zelfs gezien, al heb ik mogelijk ettelijke malen onder haar venster langs gewandeld. Het verhaal van haar leven klinkt volstrekt ongeloofwaardig en bewijst maar weer eens dat de werkelijkheid dikwijls veel fantastischer is dan de sterkste verbeelding. Mijn zegsvrouw is te nuchter en te eerlijk om mij op een verzinseltje te vergasten. Wat zij mij wat ver bijsterd vertelde komt ongeveer hierop neer. De vrouw achter het raam is halverwege de zeventig, en heeft daarvan een halve eeuw op bed doorgebracht. Als knap jong meisje werd zij aangetast door een ziekte waartegen geen kruid blijkt gewassen Langzaam heel langzaam verteerde haar beenderengestelsel, met alle droevige gevolgen van dien. Het lopen heeft zij al lang moeten opgeven maar, met ijzeren wilskracht oefenend, kan zij haar handen en armen nog altijd gebruiken. En dat doet zij dan ook terdege. Maar van haar bed komt zij niet meer, nooit meer. Een wijkzuster komt haar elke dag verzorgen, en de huisdokter brengt zijn geregelde bezoeken. Maar verder ziet zij de mensen alleen van ver: geen bezoeker komt ooit haar kamer binnen. Op één na: een trouwe vriendin van lange jaren her, die ook alweer op een wonderlijke manier met haar in contact kwam. De vrouw achter het raam heeft vanzelfsprekend een groot deel van die halve eeuw in ziekenhuizen en klinieken doorgebracht, en aller hande kuren en behandelingen ondergaan die geen van alle mochten baten. Zo lag zij eens in een klein sanatorium aan zee. De vriendin van nu was toen een jonge moeder met een stel opgewekte kleuters, waarmet zij elke vakantie aan het strand doorbracht. En zoals kinderen dat vanzelfsprekend doen: zij sloten vriendschap met alle mensen die zij dagelijks om zich heen zagen. De badman, de stoelenman, de baas van de ezeltjes en van de limonadeflesjes. En ook, bij het passeren, de lieve jonge vrouw die daar altijd maar op bed lag achter het grote raam van het sanatorium. Zij wuifden naar haar en een smalle witte hand wuifde vriendelijk terug. De moeder kon iets meer doen, en zij had er echt de natuur voor om dat niet na te laten. Zij kocht een bloemetje en stapte de ziekenkamer binnen. En dat heeft zij, nu grijs en grootmoeder geworden, trouw volgehouden. Zij en haar man hebben de dappere zieke nooit in de steek gelaten en waar het nodig was met raad. en daad bijgestaan. Elke week, weer of geen weer, rijdt manlief zijn vrouw naar het huis aan dt fraaie singel, waar een oude angstwekkend vermagerde zieke naar haar ligt uit te zien. De enige bezoekster die wordt binnengelaten. Want haar hospita heeft het niet op geloop in haar huis. Haar vestibule zou maar vuil worden en haar loper maar slijten. En dus geeft zij aan ieder die het wagen zou aan te bellen kortaf en onver murwbaar te kennen dat de juffrouw niet zo best is vandaag en geen drukte kan hebben. Zo is er maar één contact met de mensenwereld overgebleven, de kordate grijze dame die steunend op haar stok zij is niet zo zuinig reumatisch met haar volle tas de stoep opgaat en aanbelt, voor een bezoek van één tot vier. Drie kostbare uren, waarnaar een volslagen eenzame vrouw zes lange dagen en nachten uitziet om er een week op te teren, Terwijl de vriendin, als zij tot afscheid achter het portierraampje wuift, er uitziet alsof zij de bevoorrechte partij is, die nu het leven weer beter aan kan. Wat, wonderlijk genoeg, de zuivere waarheid is. Want deze zieke oude vrouw is zo'n sterke persoonlijkheid, met zo'n opgewekte en levendige geest, die nog in alles belang stelt, dat een gesprek met haar een beschamende weldaad is, Zij leest boeken en tijdschriften, zij luistert naar interessante programma's op de radio en laat het wereldgebeuren aan zich voorbij trekken op haar kleine tv.-toestel. En als ogen en oren vermoeid raken hebben de vingers gelukkig nog kracht genoeg om bezig te zijn met de fraaiste handwerken. Haar beeld heeft mij niet losgelaten, en bij de jaarwisseling was wel het minste wat ik doen kon: een fleurige kaart uitzoeken en er een kleine heilwens op schrijven. Maar zelden hebben tien regels mij zoveel moeite gekost meer dan tien kolommen. Want wat schrijft men aan een weg terende geïsoleerde vrouw wie alle zelfbeklag vreemd is en die zo koninklijk arbeidzaam haar dagen tot op de minuut uitbuit. Men kan haar moeilijk Veel heil en zegen" wensen. ,,Van harte beterschap" klinkt ronduit aanmatigend. Na lang wikken en wegen bleef mij dan enkel maar over haar van harte rechte genoegelijke feestdagen te wensen, met veel moois om te lezen, te zien en te horen. En wie weet, het fortuinlijke van een witte Kerst voor een feestelijk uitzicht. Zij moest eens weten dat zij mij evenals haar vriendin, alleen al met haar levenshouding een veel groter dienst heeft bewezen dan ik haar met die kaart, Want mocht het eens tegen lopen en het humeur beneden peil zakken vanwege mogelijke pietluttige narigheden, dan behoef ik maar in gedachten onder dat venster aan die Singel te gaan staan om over mij zelf verontwaardigd het hoofd te schudden. S A S K I A In het Gelderse Bemmel kunt u oog- in-oog staan met de grootste hond van Nederland: de Ierse wolshond. Als het dier zijn voorpoten op uw schouders legt, steekt zijn kop boven u uit. De hond heet Moloney, heeft een schofthoogte van 92 cen timeter en weegt ruim tachtig kilo. En om het maar even meteen af te maken: Moloney is nationaal en in ternationaal kampioen. Eigenares van Moloney: mevrouw M. Tempelman-van der Meij, echtgenote van een architect, wonend in een heerlijke verbouwde boerderij. Ze bezat drie Ierse wolfshonden, nu heeft ze er dertien, want er heeft bij de dieren een gezinsuitbreiding plaats gehad. „Dit is het eerste grote nest in Ne derland sinds acht jaar", vertelde mevrouw Tempelman. Zijn die Ierse wolfshonden dan zo zeldzaam in ons land? Klopt. Er staan er vijfentwintig gere gistreerd. Het zijn honden met een geweldig jachtinstinct. „Als ik met ze wandel in de bossen en ze zouden een hert zien, dan houd ik ze niet meer", aldus mevrouw Tempelman. „Ze zijn dan achter elkaar verdwenen, want ze kunnen een enorme snelheid ontwik kelen". In oude Ierse oorlogsverhalen komt men de wolfshond al tegen en zijn geschiedenis is enkele eeuwen oud. De jonge honden zijn intussen een tien weken oud en er is al van alle kanten belangstelling getoond. Een gaat er naar Zwitserland, een ander waarschijnlijk naar Tsjecho-Slowa- kije en een derde naar België. Wie een Ierse Wolfshond aanschaft moet er wel even aan denken, dat de koopprijs rond de zevenhonderd gul den ligt en dat de volwassen hond twee tot drie kilo vlees per dag opeet. „Vijf gulden per dag kost de hond wel", zegt mevrouw Tempelman. Ze vindt ook„Je moet voor een wolfshond echt wel de ruimte heb ben. Op een flatje is hij niet te hou den". Groente en fruit zijn onze belangrijkste vitamine-C-bronnen. Bij wassen, snijden en koken van groente en fruit, gaat een deel van het aanwezige vitamine C verloren. De groot ste vijanden van dit vitamine zijn nl. de zuur stof uit de lucht en warmte; bovendien is vitamine C oplosbaar in water. Lange tijd of in veel water gekookte groen te, stoof- en stamppotten bevatten daarom veel minder vitamine C dan rauwe groente en verse groente die kort en in weinig water gekookt is. Groente die men langere tijd wil bewaren door middel van inblikken of diepvriezen moet geblancheerd worden. Dat wil zeggen dat ze enkele ogenblikken in ruim kokend water of in stoom verwarmd moet worden. Hierdoor slinkt de groente, worden bederf bevorderende bacteriën en enzymen onwerk zaam en gaat een deel van het vitamine C verloren, zegt het Voorlichtingsbureau voor de Voeding. Het op deze behandeling volgende inblik ken of diepvriezen geeft praktisch geen vita- mine-C-verlies meer. Bij kort opwarmen van niet te lang bewaarde groente uit blik of diepvries, zullen deze niet veel minder vita mine C bevatten dan op de juiste manier gekookte verse groente. Gebruikt u regelmatig geconserveerde groente, eet dan wel vers fruit. U krijgt op die manier toch voldoende vitamine C. Vooral citrusfruit (sinaasappel, grapefruit, mandarijn en citroen) is rijk aan dit vitamine. Het hoofdbestanddeel van de warme maal tijd is dikwijls vlees of vis. Ze bevatten allebei dierlijk eiwit en eiwit is een voor ons onmis bare voedingsstof. Veel mensen denken dat een warme maal tijd zonder vlees of vis onvolledig is, ook al wordt er bijvoorbeeld een ei bij gegeven. Dat is een misverstand: Vlees en vis kunt u goed vervangen door ei, kaas of peulvruchten, leert ons het Voorlichtingsbureau voor de Voeding. Neemt u gewoonlijk 100 g vlees per persoon dan kunt u hiervoor in de plaats 2 grote eieren nemen of 70 g kaas of 100 g gedroogde peul vruchten 300 g toebereid). Omdat eieren veel cholesterol bevatten, is het beter niet meer dan 2 a 3 stuks per week te gebruiken. Een tè cholesterolrijke voeding wordt n.l. ongunstig geacht in verband met hart- en vaatziekten. Het plantaardig eiwit uit peulvruchten heeft wat minder waardè en moet daarom aange vuld worden met een graanprodukt (bijvoor beeld erwtensoep met roggebrood) of met een melk- of kaas(na)gerecht. Vis, ei, kaas of peulvruchten zijn over het algemeen goedkoper dan vlees en verschaffen u vrijwel dezelfde portie eiwit. Ook een vlees loze maaltijd kan dus een goede en gezonde maaltijd zijn! Staat u op de bres voor een gezonde jeugd met een gezond gebit en juicht u alle acties voor gezond snoepen toe? Dan luidt uw ant woord op de vraag „schoolmelk of koeken?" natuurlijk „schoolmelk". Melk is immers on misbaar voor sterke botten en gave tanden? Toch zijn er een aantal scholen, waar in plaats van schoolmelk speciale kinderbiscuits wor den gegeven. Die koeken laten, evenals zoet snoep, suikerhoudende resten in de mond achter en zijn dus net zulke grote gebitsver nielers als snoepjes. Een kwart liter school melk is bovendien 5X zo rijk aan kalk (cal cium) en meer dan 8X zo rijk aan vitamine Ba als één koek. Melk is ook een goede dorst- lesser, van koeken krijg je dorst. In Bemmel zijn de heer en me vrouw Tempelman helemaal niet van plan een kennel op te richten, want honden opsluiten is iets waar ze niets voor voelen. Een keer per jaar komen in Bemmel wel alle wolfshonden in Nederland bij elkaar. Dat is dan de clubdag, in huize Tempelman gehou den. Wie een schoothond zoekt, moet ty pisch geen Ierse wolfshond nemen, want tachtig kilo op schoot houdt geen mens vol. En als er toevallig tegen uw been gekwispeld wordt, is dat doorgaans een gevoelige tik. Maar ondanks het robuuste uiterlijk zijn de wolfshonden bijzonder inge nomen met een vriendelijk woord en een schouderklopje en er zijn hopen liefhebbers voor de wolfshonden. „Het is een prachtig gezicht zo'n hond", zegt mevrouw Tempelman. „De Ierse wolfshonden hebben ge woon iets adellijks. En bovendien zijn ze buitengewoon vriendelijk en ge woon lief. En rustig".

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1971 | | pagina 11