PARIJSE MODEHUIZEN KEREN
TERUG TOT DE MINI-ROK
Vrouwen
winnen
Nieuwtjes
van de
vakbeurzen
Te veel
honden koopgewoonten
in
V.S.
VERANDEREN
enzaam cicnier
een venster
W olf shonden
hebben iets
adellijks"
Wees zuinig op de C in bli(c)kgroente"
Él»
„Ze doen er tegenwoordig
zelf iets tegen"
WEL SNELLER
RIMPELS DAN
VROEGER
Mevrouw Tempelman in Bermnel:
V
We krijgen steeds meer oudere mensen: ongeveer één
miljoen driehonderdduizend Nederlanders zijn 65 jaar
of daarboven. Maar nu het opvallende: je ziet en ont
moet juist steeds minder echt „oude" mannen en
vrouwen.
Ik bedoel: stelt u zich maar even de ouderwetse oma voor. Altijd even lief,
maar met haren die eeuwig in een knotje waren gedraaid, met zo'n zwarte
grote jurk aan waar geen fens iets voor of tegen kon hebben, zo'n oma die
misschien haar ruiten pantoffels wel aanhield bij het boodschappen doen en
die een BH iets vond dat aan haar toch niet meer besteed was.
Zo'n vrouw bestaat bijna niet meer.
Neen, ik moet het beter zeggen: een
vrouw wie het door omstandigheden
veel latere leeftijd dan vroeger een
vrouw die het door omstandigheden
ziekte, eenzaamheid allemaal
niet meer zoveel kon schelen.
Aan de lijn
Ontharen
Opmerkelijk
Mannen ook
mI
SÉÉil!m
Maxi
Kwispelen
PARIJS Ofschoon het hier zo
koud is dat het woord „Siberisch"*
al gevallen is zijn nog heel wat da
mes en meisjes niet af te krijgen van
de mini-rok en lopen ze rond als
of ze aan de Rivièra waren in de
warme zon.
Enige grote modehuizen zouden,
naar verluidt, in hun komende zo
mercollecties weer aandacht gaan
wijden aan „le short".
Voorvechters van de mini zijn
firma's als Daniel Hechter, Sonia
Rykiel en Cacharel, en de insiders
zeggen dat enige grote couturiers,
zij het met tegenzin, zich zullen
gaan neerleggen bij de populariteit
van de korte rok.
Maar niet Yves Saint Laurent,
die de 50-50 rok. „half kort en half
lang", gaat brengen en evenmin
Philippe Vent, die zegt: „Wat voor
bij is is voorbij, ik ga in mijn vol
gende collectie niets korts verto-
nen
Een Parisienne, die bekend is om
haar goede smaak gaf het volgende
vernietigende oordeel over de mini:
„Ik vind ze absoluut belachelijk, en
bar koud bovendien".
JE ZIET
UTRECHT Jammer, dat die
vakbeurzen ito Utrecht niet bedoeld
zijn voor ons, gewone huisvrouwen,
maar voor de „mannen (en mis
schien enkele vrouwen) van het
vak".
Neem nou de souvenirbeurs: je
zou er een massa leuke ideetjes
kunnen opdoen. En dat geldt ook
voor de „Wintervakbeurs voor kof
fers en lederwaren", zoals die offi
cieel heet. Kijkt u hieronder zelf
maar. Maar enfin, de rest ziet u
straks wel in de winkels.
MINDER
OUDE VROUWEN
Maar zeker een vrouw van 65 is nu
niet „oud", ik vind het zelf vreselijk
om haar bejaard te noemen.
Want kunt u zich een vrouw van 65
voorstellen in zo'n donkere jurk, het
breiwerk rustend op de boezem die
nog nooit een BH zag? Onmogelijk,
vrouwen van die leeftijd storten zich
volop in broekpakken, in midi en
maxi die doen aan oog make-up en
maskers, die ziften regelmatig bij de
kapper en hebben pruiken en posti
ches als ze hun man aardig genoeg
hebben aangekeken.
Goed, nu zijn vrouwen die op dit mo
ment 65 jaar zijn ook min of meer
opgegroeid met BH's en Step-in's,
met permanent en modes voor iedere
leeftijdsgroep en ze weten hopen
we dan maar dat je op een be
paald moment aan de lijn moet gaan
doen.
Ze waren toen men langzamerhand
ging beseffen dat een vrouw altijd
aantrekkelijk kan zijn, nog jong ge
noeg om met de invasie van BH's,
ochtendgymnastiek en huidverzorging
mee te doen.
Maar ook vrouwen die zeventig zijn of
veel ouder doen steeds meer aan
zichzelf. Nu moeten de omstandighe
den daartoe wel meewerken, want
wanneer je zit te verpieteren op een
ellendig kamertje heb je daartoe aan
merkelijk minder neiging dan in een
leuk bejaardencentrum. Maar feit is,
dat steeds meer bejaardenhuizen
prettig zijn om in te wonen.
Ik was pas in een gloednieuw bejaar
dencentrum waar de kamers niet al
leen op kleine flatjes lijken, maar
waar ook een kapster een paar keer
in de week zitting houdt waar men
met een bus twee maal per week
boodschappen kan gaan doen in het
stadscentrum, waar men allerlei leu
ke uitstapjes organiseert waar een
hobbykamer is en zelfs een crèche,
voor de kinderen van bezoekers ui
teraard.
Vrouwen van rond de zeventig vinden
het langzamerhand ook helemaal niet
„gek" om bijvoorbeeld naar een
schoonheidsspecialiste te stappen.
Schoonheidsspecialiste Vera Monte-
ban heeft een aantal klanten die in
de zeventiger jaren zijn. „Het zijn er
niet veel", zegt ze, „maar ik zal de
eerste zijn om de huidverzorging
voor oudere mensen te propageren".
„In veel bejaardenhuizen wordt zoiets
dacht ik, nogal eens gek gevonden, zo
in de trant van Grootje doe niet zo
ijdel".
Wanneer zij over huidverzorging voor
oudere mensen praat bedoelt zij niet
meteen het smeren met crèches maar
bijvoorbeeld ook het ontharen.
„Veel vrouwen" zegt ze „krijgen na
hun overgangsperiode last van over-
beharing. In veel tehuizen wordt dan
gewoon het scheerapparaat gehan
teerd. Ik vind dat ellendig, er zijn
zzoveel betere methoden".
Misschien kent u ze ook: vrouwen
van in de zeventig of tachtig jaren,
die er nog gewèèèldig uitzien. Met
een goede gezichtshuid bijvoorbeeld,
terwijl ze werkelijk niet van hun
zeventiende met crèmes en maskers
hebben gewerkt. Vrouwen die nu
jong zijn en wel van alles smeren,
die zullen er dan wel helemaal goed
uitzien met zeventig jaren.
„Neen, waarschijnlijk slechter dan
vrouwen die nu zeventig zijn", zegt
schoonheidsspecialiste Vera Monte-
ban.
Dat is dan een mooie tegenvaller,
maar waarom? „De vrouwen die nu
boven de zeventig zijn", aldus me
vrouw Monteban, „hebben beter en
gezonder geleefd dan wij nu doen.
Ze aten soberder, dronken minder,
en hadden ook lang niet dat jachtige
leven van nu. De jonge en minder
jonge mensen van nu zullen als
ze niet uitvoerig aan huidverzorging
doen sneller een slechte huid
krijgen dan ze vroeger zouden krij
gen. Luchtverontreiniging, verkeerd
voedsel enzovoort werkt dat alle
maal in de hand".
We krijgen ook veel sneller rim
pels dan vroeger, zo hoor ik. Rim
pelvorming kun je met geen hon
derd potten crème tegengaan, ze
ontstaan mede door een, zeg maar,
„emotioneel leven". „Hoe emotione
ler een mens is en reageert", zegt
mevrouw Monteban, „hoe sneller de
rimpels zullen komen. Een goed
voorbeeld zijn acteurs, ze hebben
snel veel rimpels. Maar afgezien van
onze acteurs: het hele leven van nu,
met al zijn spanningen, zal bij veel
mensen sneller rimpels geven dan
vroeger".
Daarom voorziet mevrouw Monte-
Sban voor de verre of nabije- toe
komst dat er op veel grotere schaal
dan nu plastische chirurgie zal wor
den toegepast. „Ik ben bang", zegt
ze, „dat zoiets heel nodig wordt, wil
len we er straks op latere leeftijd
net zo goed uitzien als de oudere
mensen van nu".
de oma van nu: nergens meer de ver
velende slobberjurk, de afdeling gro
te maten heeft midi en gewone leuke
jurken tot op de knie. En er zijn er
ook nog genoeg vrouwen op leeftijd
die nog in de maatjes 42 en 46 passen
en dan is het gewoon zoeken in de
rekken naar iets leuks. Ik kwam er
zelfs maxijurkjes tegen waar ik best
iemand met een hoop rimpeltjes in
zou willen zien.
En bij HunkemöUer Lexis constateert
men dat er opmerkelijk meer oudere
vrouwen binnenstappen dan zo'n
twintig jaar geleden, zeker voor de
aanschaf van een BH. Men ziet daar
bijvoorbeeld vaak genoeg een me
vrouwtje van rond de 75 die toch nog
maar op een BH overgaat.
Er zijn nu ook veel meer speciale mo
dellen voor oudere figuren en de
hemden zijn veel minder massaal en
dik dan vroeger. Er worden aan ou
deren zelfs veel stretchbroekjes met
pijpen verkocht. Ik bedoel maar: de
ouderwetse „oude vrouw" gaat er
steeds stretchuit
Ik heb het nu wel steeds over vrouwen,
maar ook de mannen doen steeds
minder snel „oud". Met doorwerken
kan worden meegevoerd als de bre-
kracht gymnastiek en allerlei
clubs blijven ze fitter dan met zitten
achter het raam. Diezelfde
65-plussers beginnen ook steeds meer
aan coltruien, suède vesten, gekleur
de overhemden, hippe hoedjes mak
kelijke suède schoenen. Ze laten ook
steeds meer de bakkebaarden staan
en ze laten hun hoofdhaar ook niet
meer zo vreselijk opknippen. En die
broeken die zo wijd zijn dat er ge
makkelijk tien mud aardappelen in
kan worden meegevoerd als de be
tellen het tenminsten houden die
zie je ook steeds minder.
Het vooruitzicht is nog beter: wie
nu met vijftig in de vrije uren een
coltrui draagt, die laat dat ding echt
niet uit als ehij 75 is. Misschien wordt
zo'n man ook nooit kaal, omdat hij
bijtijds een postische neemt.
L. N.
Dit meisje showt
ceintuurs en kra
lensnoeren van
schelpen, afkoms
tig uit de Pacific.
Liefhebbers kun
nen dit moois aan
treffen op de sou
venirbeurs.
Een schoudertas
van kunstleder met
handige knip beurs,
één van de nou
veautés op de win
tervakbeurs voor
koffers en lederwa
ren.
Verder ben ik eens gaan rondneuzen
bij C. en A. naar kleding voor vrou
wen die vroeger door traditie waren
aangewezen op de donkere jurk.
Wel, de omajurken hangen nog uitslui
tend in de hippe afdeling, kleding
zoals oma die droeg als meisje. Voor
CHICAGO Met de „geboorte
explosie" van mensen valt het in Ame
rika wel mee op het ogenblik, maar
met die van de honden loopt het ietwat
uit de hand.
Aldus de mening van een deskundige
op het gebied van de gezondheidszorg
en de hygiëne, de heer Alan Beck, die
er in een rapport op heeft gewezen dat
elk jaar gemiddeld een 611.000 (twee
voetige) Amerikanen door honden wor
den gebeten.
Hij gelooft niet dat de hondsdolheid
een groot gevaar is, maar het bestaat
en zou kunnen toenemen nu de steden
groeien, en het aantal zwerfhonden,
want die zouden kunnen worden bes
met door vossen en andere dieren in de
„nieuwe buurten".
Ook in Amerika heerst het euvel van
de mensen die om de een of andere
reden hun huisdier eenvoudig achter
laten als zij verhuizen. Bi'j die honden
zijn er die afgericht zijn om de mens te
verdedigen. En als die in de ellende
komen kunnen zij gevaarlijk worden.
DEN HAAG Wij zijn bij het kopên
van kleding lastiger geworden. Vol
gens geënquêteerde winkeliers is de
consument modebewust en past hij
veel meer en veel langer dan in het
verleden. Voor de jeugdige klant
geldt dit d ubbel. Het bedrag evenwel,
dat de gemiddelde klant besteedt,
wordt geringer.
Voor de confectiedetailhandel is dit een
nieuw probleem, dat de kosten doet
stijgen. Voor eenzelfde bedrag aan
omzet is tegenwoordig veel meer
mantijd nodig.
Overigens hebben de omzetten in de
confectie-detailhandel zich in het af
gelopen jaar krachtig hersteld. Zij
waren zonder meer goed te noemen.
Deze omzetten in de textielhandel,
moesten behaald worden met andere
artikelen dan in het verleden. Vrij-
e-tijdskleding, waaronder pantalons,
truien en jacks, nemen nu een zeer
groot gedeelte van de omzet voor hun
rekening. De conventionele kleding,
zoals costuums en regenkleding, is
duidelijk achtergebleven.
Een nieuw probleem voor de textielza
ken is ook, dat de invloed van de
mode steeds groter w ordt. Een be
paalde modetint of e en bepaald mo
del blijkt zeer moeilijk te voorzien en
de industrie kan zeer moeilijk mee
komen.
Ook in de schoenensector zijn veran
deringen gaande. Vrije-tijdsschoeisel
wint aan betekenis en de smaak van
de consument gaat ook steeds meer
in de richting van kunststoffen. In
het af gelopen jaar is dan ook de pro-
duktie van leren schoenen sterk ge
daald, terwijl die van schoenen van
andere materialen een flinke stijging
vertoonde.
kt
Hoewel ik er tegenop zag kon ik er niet omheenik moest
het jaar besluiten met het schrijven van een brief.
Een uiterst moeilijke brief, want hij was bestemd voor iemand die ik
nimmer heb gekend of zelfs gezien, al heb ik mogelijk ettelijke malen
onder haar venster langs gewandeld.
Het verhaal van haar leven klinkt volstrekt ongeloofwaardig en
bewijst maar weer eens dat de werkelijkheid dikwijls veel fantastischer
is dan de sterkste verbeelding. Mijn zegsvrouw is te nuchter en te
eerlijk om mij op een verzinseltje te vergasten. Wat zij mij wat ver
bijsterd vertelde komt ongeveer hierop neer.
De vrouw achter het raam is halverwege de zeventig, en heeft
daarvan een halve eeuw op bed doorgebracht. Als knap jong meisje
werd zij aangetast door een ziekte waartegen geen kruid blijkt gewassen
Langzaam heel langzaam verteerde haar beenderengestelsel, met alle
droevige gevolgen van dien. Het lopen heeft zij al lang moeten opgeven
maar, met ijzeren wilskracht oefenend, kan zij haar handen en armen
nog altijd gebruiken.
En dat doet zij dan ook terdege. Maar van haar bed komt
zij niet meer, nooit meer.
Een wijkzuster komt haar elke dag verzorgen, en de huisdokter
brengt zijn geregelde bezoeken. Maar verder ziet zij de mensen alleen
van ver: geen bezoeker komt ooit haar kamer binnen. Op één na:
een trouwe vriendin van lange jaren her, die ook alweer op een
wonderlijke manier met haar in contact kwam.
De vrouw achter het raam heeft vanzelfsprekend een groot deel van
die halve eeuw in ziekenhuizen en klinieken doorgebracht, en aller
hande kuren en behandelingen ondergaan die geen van alle
mochten baten.
Zo lag zij eens in een klein sanatorium aan zee. De vriendin van nu
was toen een jonge moeder met een stel opgewekte kleuters, waarmet
zij elke vakantie aan het strand doorbracht. En zoals kinderen dat
vanzelfsprekend doen: zij sloten vriendschap met alle mensen die
zij dagelijks om zich heen zagen. De badman, de stoelenman, de baas
van de ezeltjes en van de limonadeflesjes.
En ook, bij het passeren, de lieve jonge vrouw die daar altijd maar
op bed lag achter het grote raam van het sanatorium. Zij wuifden
naar haar en een smalle witte hand wuifde vriendelijk terug.
De moeder kon iets meer doen, en zij had er echt de natuur voor om
dat niet na te laten. Zij kocht een bloemetje en stapte de ziekenkamer
binnen.
En dat heeft zij, nu grijs en grootmoeder geworden, trouw volgehouden.
Zij en haar man hebben de dappere zieke nooit in de steek gelaten
en waar het nodig was met raad. en daad bijgestaan. Elke week,
weer of geen weer, rijdt manlief zijn vrouw naar het huis aan dt
fraaie singel, waar een oude angstwekkend vermagerde zieke naar
haar ligt uit te zien. De enige bezoekster die wordt binnengelaten.
Want haar hospita heeft het niet op geloop in haar huis. Haar
vestibule zou maar vuil worden en haar loper maar slijten. En dus
geeft zij aan ieder die het wagen zou aan te bellen kortaf en onver
murwbaar te kennen dat de juffrouw niet zo best is vandaag en geen
drukte kan hebben. Zo is er maar één contact met de mensenwereld
overgebleven, de kordate grijze dame die steunend op haar stok
zij is niet zo zuinig reumatisch met haar volle tas de stoep opgaat en
aanbelt, voor een bezoek van één tot vier. Drie kostbare uren,
waarnaar een volslagen eenzame vrouw zes lange dagen en nachten
uitziet om er een week op te teren,
Terwijl de vriendin, als zij tot afscheid achter het portierraampje
wuift, er uitziet alsof zij de bevoorrechte partij is, die nu het leven
weer beter aan kan. Wat, wonderlijk genoeg, de zuivere waarheid is.
Want deze zieke oude vrouw is zo'n sterke persoonlijkheid, met
zo'n opgewekte en levendige geest, die nog in alles belang stelt, dat
een gesprek met haar een beschamende weldaad is,
Zij leest boeken en tijdschriften, zij luistert naar interessante
programma's op de radio en laat het wereldgebeuren aan zich voorbij
trekken op haar kleine tv.-toestel. En als ogen en oren vermoeid
raken hebben de vingers gelukkig nog kracht genoeg om bezig te zijn
met de fraaiste handwerken.
Haar beeld heeft mij niet losgelaten, en bij de jaarwisseling was wel
het minste wat ik doen kon: een fleurige kaart uitzoeken en er een
kleine heilwens op schrijven. Maar zelden hebben tien regels mij
zoveel moeite gekost meer dan tien kolommen. Want wat schrijft men
aan een weg terende geïsoleerde vrouw wie alle zelfbeklag vreemd
is en die zo koninklijk arbeidzaam haar dagen tot op de minuut
uitbuit. Men kan haar moeilijk Veel heil en zegen" wensen. ,,Van
harte beterschap" klinkt ronduit aanmatigend.
Na lang wikken en wegen bleef mij dan enkel maar over haar van
harte rechte genoegelijke feestdagen te wensen, met veel moois om
te lezen, te zien en te horen. En wie weet, het fortuinlijke van een witte
Kerst voor een feestelijk uitzicht.
Zij moest eens weten dat zij mij evenals haar vriendin, alleen al
met haar levenshouding een veel groter dienst heeft bewezen dan
ik haar met die kaart, Want mocht het eens tegen lopen en het humeur
beneden peil zakken vanwege mogelijke pietluttige narigheden, dan
behoef ik maar in gedachten onder dat venster aan die Singel te gaan
staan om over mij zelf verontwaardigd het hoofd te schudden.
S A S K I A
In het Gelderse Bemmel kunt u oog-
in-oog staan met de grootste hond
van Nederland: de Ierse wolshond.
Als het dier zijn voorpoten op uw
schouders legt, steekt zijn kop boven
u uit. De hond heet Moloney,
heeft een schofthoogte van 92 cen
timeter en weegt ruim tachtig kilo.
En om het maar even meteen af te
maken: Moloney is nationaal en in
ternationaal kampioen.
Eigenares van Moloney: mevrouw M.
Tempelman-van der Meij, echtgenote
van een architect, wonend in een
heerlijke verbouwde boerderij. Ze
bezat drie Ierse wolfshonden, nu
heeft ze er dertien, want er heeft bij
de dieren een gezinsuitbreiding plaats
gehad.
„Dit is het eerste grote nest in Ne
derland sinds acht jaar", vertelde
mevrouw Tempelman. Zijn die Ierse
wolfshonden dan zo zeldzaam in ons
land?
Klopt. Er staan er vijfentwintig gere
gistreerd.
Het zijn honden met een geweldig
jachtinstinct. „Als ik met ze wandel
in de bossen en ze zouden een hert
zien, dan houd ik ze niet meer", aldus
mevrouw Tempelman. „Ze zijn dan
achter elkaar verdwenen, want ze
kunnen een enorme snelheid ontwik
kelen".
In oude Ierse oorlogsverhalen komt
men de wolfshond al tegen en zijn
geschiedenis is enkele eeuwen oud.
De jonge honden zijn intussen een
tien weken oud en er is al van alle
kanten belangstelling getoond. Een
gaat er naar Zwitserland, een ander
waarschijnlijk naar Tsjecho-Slowa-
kije en een derde naar België.
Wie een Ierse Wolfshond aanschaft
moet er wel even aan denken, dat de
koopprijs rond de zevenhonderd gul
den ligt en dat de volwassen hond
twee tot drie kilo vlees per dag opeet.
„Vijf gulden per dag kost de hond
wel", zegt mevrouw Tempelman.
Ze vindt ook„Je moet voor een
wolfshond echt wel de ruimte heb
ben. Op een flatje is hij niet te hou
den".
Groente en fruit zijn onze belangrijkste
vitamine-C-bronnen. Bij wassen, snijden en
koken van groente en fruit, gaat een deel van
het aanwezige vitamine C verloren. De groot
ste vijanden van dit vitamine zijn nl. de zuur
stof uit de lucht en warmte; bovendien is
vitamine C oplosbaar in water.
Lange tijd of in veel water gekookte groen
te, stoof- en stamppotten bevatten daarom
veel minder vitamine C dan rauwe groente
en verse groente die kort en in weinig water
gekookt is.
Groente die men langere tijd wil bewaren
door middel van inblikken of diepvriezen
moet geblancheerd worden. Dat wil zeggen
dat ze enkele ogenblikken in ruim kokend
water of in stoom verwarmd moet worden.
Hierdoor slinkt de groente, worden bederf
bevorderende bacteriën en enzymen onwerk
zaam en gaat een deel van het vitamine C
verloren, zegt het Voorlichtingsbureau voor
de Voeding.
Het op deze behandeling volgende inblik
ken of diepvriezen geeft praktisch geen vita-
mine-C-verlies meer. Bij kort opwarmen van
niet te lang bewaarde groente uit blik of
diepvries, zullen deze niet veel minder vita
mine C bevatten dan op de juiste manier
gekookte verse groente.
Gebruikt u regelmatig geconserveerde
groente, eet dan wel vers fruit. U krijgt op
die manier toch voldoende vitamine C.
Vooral citrusfruit (sinaasappel, grapefruit,
mandarijn en citroen) is rijk aan dit vitamine.
Het hoofdbestanddeel van de warme maal
tijd is dikwijls vlees of vis. Ze bevatten allebei
dierlijk eiwit en eiwit is een voor ons onmis
bare voedingsstof.
Veel mensen denken dat een warme maal
tijd zonder vlees of vis onvolledig is, ook al
wordt er bijvoorbeeld een ei bij gegeven. Dat
is een misverstand: Vlees en vis kunt u goed
vervangen door ei, kaas of peulvruchten, leert
ons het Voorlichtingsbureau voor de Voeding.
Neemt u gewoonlijk 100 g vlees per persoon
dan kunt u hiervoor in de plaats 2 grote eieren
nemen of 70 g kaas of 100 g gedroogde peul
vruchten 300 g toebereid).
Omdat eieren veel cholesterol bevatten, is
het beter niet meer dan 2 a 3 stuks per week
te gebruiken. Een tè cholesterolrijke voeding
wordt n.l. ongunstig geacht in verband met
hart- en vaatziekten.
Het plantaardig eiwit uit peulvruchten heeft
wat minder waardè en moet daarom aange
vuld worden met een graanprodukt (bijvoor
beeld erwtensoep met roggebrood) of met een
melk- of kaas(na)gerecht.
Vis, ei, kaas of peulvruchten zijn over het
algemeen goedkoper dan vlees en verschaffen
u vrijwel dezelfde portie eiwit. Ook een vlees
loze maaltijd kan dus een goede en gezonde
maaltijd zijn!
Staat u op de bres voor een gezonde jeugd
met een gezond gebit en juicht u alle acties
voor gezond snoepen toe? Dan luidt uw ant
woord op de vraag „schoolmelk of koeken?"
natuurlijk „schoolmelk". Melk is immers on
misbaar voor sterke botten en gave tanden?
Toch zijn er een aantal scholen, waar in plaats
van schoolmelk speciale kinderbiscuits wor
den gegeven. Die koeken laten, evenals zoet
snoep, suikerhoudende resten in de mond
achter en zijn dus net zulke grote gebitsver
nielers als snoepjes. Een kwart liter school
melk is bovendien 5X zo rijk aan kalk (cal
cium) en meer dan 8X zo rijk aan vitamine
Ba als één koek. Melk is ook een goede dorst-
lesser, van koeken krijg je dorst.
In Bemmel zijn de heer en me
vrouw Tempelman helemaal niet van
plan een kennel op te richten, want
honden opsluiten is iets waar ze niets
voor voelen. Een keer per jaar komen
in Bemmel wel alle wolfshonden in
Nederland bij elkaar. Dat is dan de
clubdag, in huize Tempelman gehou
den.
Wie een schoothond zoekt, moet ty
pisch geen Ierse wolfshond nemen,
want tachtig kilo op schoot houdt
geen mens vol. En als er toevallig
tegen uw been gekwispeld wordt, is
dat doorgaans een gevoelige tik.
Maar ondanks het robuuste uiterlijk
zijn de wolfshonden bijzonder inge
nomen met een vriendelijk woord en
een schouderklopje en er zijn hopen
liefhebbers voor de wolfshonden.
„Het is een prachtig gezicht zo'n
hond", zegt mevrouw Tempelman.
„De Ierse wolfshonden hebben ge
woon iets adellijks. En bovendien zijn
ze buitengewoon vriendelijk en ge
woon lief. En rustig".