ORGELS le Jaargang Zaterdag 2( fOctober 1926 No. 39 Buitenland. R. van den Burg BEELDEN. Gebruikte LieDig - Worcester - muiier enz. uraagt prijscourant met conditie s aan Firma Met medewerking der Predikanten der Hervormde, Gereformeerde en Chr. Gereformeerde Kerken te Veenendaal. ADRES REDACTIE: Anti-Rev. Persvereen. Veenendaal. ADRES ADMINISTRATIE: H. BROUWER, MARKT A 207, VEENENDAAL. Verschijnt des Zaterdags. ORGAAN VAN DE ANTI-REV. PERSVEREENIG1NG ABONNEMENTSPRIJS 0.75 PER KWARTAAL. ADVERTENTIE-TARIEVEN: Advertentiën 15 regels fl.elke regel meer 20 ct. Abonnementen belangrijk lager. Advertentiën „Vraag en Aanbod" 50 ct. a contant per plaatsing b een maximum aantal woorden van 25voor ieder woord meer 3 cent. De tegenstelling. Dê groote demonstratie, waarmee de sociaal democraten op zoo erger lijke wijze de Zondagsrust verstoor den en den Zondag ontheiligden, be lichtte weer zonneklaar de groote te genstelling tussphen het Woord Gods en het woord van onzen tijd. De redenaars bekoorden de mas sa met hun hooggestemde rede voeringen, waarin zij zich zelve als de vrienden van den vrede bij uit nemendheid hebben ge teekend. Wie niet met hen eens geestes zijn, wor den als geweldhebbers ge teekend, die in zwaard en harnas hun heil zoeken en in militairisme behagen scheppen. Het valt moeilijk te verstaan, dat er één mensch gevonden wordt, die zal zeggen: ik wensch oorlogal was het alleen maai* over zichzelf. Opmerkelijk is het, dat juist zij, die niet gelooven in de goedheid van den mensch, omdat de Heilige Schrift oii verbiedt en de ervaring het bevestigd veel milder zijn in hun oordeel over de menschen dan zij, die de inner lijke gaaiheid van den mensch aan vaarden. Met welk recht durft iemand als de goedaardige poseeren en komt hij niet uitgepraat over zijn lieflijke, vreedzame gevoelens, terwijl hij bij zijn tegenstanders allerlei leelijks ver onderstelt"/ De vergissing is duidelijk. Wie den vrede willen grondvesten op de lief de tot den vreoe bij den mensch, zien den wezenlijken aard van den mensch en van zien zelve voorbij. De Heilige Schril t laat ons den mensch van na ture zien ais een hater van God en den naaste: Daarin ligt tevens de kiem van den oorlog besloten. Hij kan uit eigen kracht het booze niet overwin nen en vandaal* zijn onmacht tegen den oorlog. De kracht van het geloof is de aan vaarding van het feit der zonde, die de harmonische onLwikkeling der menschelijke gaven en krachten on mogelijk maakt. Hiermee staat het Christelijk geloof tegenover het op pervlakkige socialisme, dat meenL het monopolie van de vredesgedachte te bezitten en in staat te zijn deze voor altijd te doen beerschen. Het socialisme heeft wel het mooie woord en de lokkende belofte maar het Christelijk geloof kan daariegen- over wijzen op de feiten in de we reldgeschiedenis, die de waarheid der Heilige Schrift bevestigen. Zijn wij dan geen hartstochtelijke ijveraars voor den vrede? Natuurlijk wel. indien de beginse len, die naar den Woonde Gods zijn en voor de doorwerking waarvan wij werken en streven in de saam- leving van volkeren en staten wer den nageleefd, dan zouden het ge weld en de oorlog hebben uitgediend. Wij voeren met kracht het pleit voor het zegevieren van het recht boven het geweld, voor het oplossen van ge schillen in den weg van het recht. Wij juichen ook van harte toe, dat de staatsleiders der groote mogend heden geleidelijk van een betere ge zindheid blijk geven. Aan Neerlands christenvolk zal het niet liggen, indien de doorwerking van de rechtsidee in het saamleven der volkeren niet zal zegevieren. Vrede door recht het is ons uit de ziel gegrepen, mits dat recht wordt opgebouwd uit het recht Gods, ons geopenbaard in Zijn Woord. Maar wij steunen daarbij niet op menschen en blijven indachtig aan het feit der zonde, die alle verhoudingen in de wereld doordrongen heeft. Ons standpunt wordt uitsluitend be paald met behulp van hèt antwoord op de vraag: wat eischt God van een overheid voor een volk? Wat is haar taak en welke middelen moeten haar ten dienste worden gesteld? Wij staan voor den plicht om wat God ons heeft toevertrouwd als volk, wat door Hem in Zijn voorzienig be stel onder de hoede van onze over heid is gesteld, niet tegen den eersten den besten rechtsbreker van buiten prijs te geven. Wij houden vast aan de opvatting dat aan de van God ingestelde over heid de macht en het recht door God is verleend om zoo noodig gewapend den rechtsbreker van buiten de gren zen te weerstaan en dat het gebruik van die macht en dat recht in be paalde omstandigheden plicht kan worden tot handhaving van Gods recht. D. Is er reden? Wanneer onzerzijds gewezen wordt op onchristelijke uitspraken van ge zaghebbende sociaaldemocraten, dan klinkt aanstonds het verweer, dat het hier betreft persoonlijke meenin gen, waar de partij als zoodanig ge heel buiten staat. Zoo ging het, toen de heer Wibaut in De Nieuwe Tijd zijn artikelen schreef, waarin hij zijn verlangen uit sprak naar de socialistische maat schappij, in welke het huwelijk tus- schen één man en één vrouw zijn ailesbeheerschende positie zal hebben verloren. Zoo ging het, toen deze „machtige" sociaal democraat zich verhief in de Provinciale Staten van Noord-Holland voor het amendement-Geton, dat in het Ambtenarenreglement de zooge naamde „vrije verbintenis' met het huwelijk wilde gelijk stellen. Zoo ging het, toen deze zelfde leids man hel vorige jaar in de Eerste Ka mer durfde uilroepen, dal hij „maar een heiden was' en „bepaalde vor men van buitenhuwelijks samenleven zeer redelijk en toelaatbaar" achtte. Zoo ging het, toen Suze Groene weg op een congres uitsprak dat zij het verwekken van een buitenechtelijk kind geen zonde maar hoogstens een fout noemde. Thans echter is in het roede dag blad Het Volk de redacteur de Jong het socialistisch standpunt aldus ko men omschrijven: „dat geen socialist er iels tegen kan hebben uit een moreel of maatschap pelijk oogpunt, dat een ongehuwde vrouw, die een onafhankelijke positie heeft en het moederschap verlangt, aan het verlangen in volle beschik king over eigen leven voldoet, mits zij de gevolgen het kind kan en wil aanvaarden." Het leidend hoofdorgaan procla meert dus, dat tegen het buitenechte lijk moederschap geen socialist be zwaar heeft. Is er reden om bij den voorlduur tegen het socialisme te waarschuwen als tegen een onchristelijke macht? D. Ontwapening. Op den rooden ontwapeningsdag in Den Haag is weer eens „Oorlog aan den Oorlog" verklaard en zijn de dui zenden opnieuw aangespoord voorde nationale ontwapening in het vuur te gaan. We voelen deernis, oprechte deer nis met de groote menigte, die door de socialistische leiders zich laat op- zweepen voor een ongrijpbaar ideaal. Het is geen haar minder dan volks misleiding, wanneer de strijders voor nationale ontwapening de meening in gang willen doen vinden, dat de vrede nader zal komen als ons land begint met zijn soldaten huis toe te zenden. Neen, we zullen ditmaal eens niet met de hand op het Woord Gods aan- toonen dat door de realiteit der zon de in de menschenwereld het vre- desideaal nooit tot volle werkelijkheid op deze aarde worden kan. Een be roep op de Schrift heeft allang voor duizenden en nog eens duizenden geen zin meer, omdat zij met God en met Zijn Woord niet mear re kenen. Maar wat zei, kort nadat het ver drag van Locarno gesloten was, de socialistische leider Emile van der Velde, Minister van "Buitenlaodsche Zaken in België, toen hij over dat verdrag in de kamer der volksverte genwoordiging sprak? Hij zei letterlijk „Het verdrag Van Locarno zou een belofte zonder toekomst zijn, wanneer er niet de ontwapeningsconferentie op volgde, welke in den eerstkomenden lijd het voornaamste voorwerp van onze zorg behoort te zijn. Slechts al- gemeene, evenredige, gelijktijdige ver mindering der bewapening zal veilig heid voor allen mogelijk maken." Dat is nu een verklaring van een leider der socialisten in België. Leest die vet gedrukte woorden nu eens een paar keer met aandacht en nadruk en zegt dan eens eerlijk of we al of niet gelijk hebben, wanneer we het geschreeuw van de roode lei ders in ons land om nationale ontwa pening, volksmisleiding noemen. C. G. De Ziektewet. Zal dan eindelijk het gesol met de ziektewet een einde nemen? Hoelang is het nu al geleden, dat de ziektewet-Talma wel van stapel liep, maar niet in de vaart werd ge bracht? Hebben Groeneveld, Posthuma en Kupers ons met al hun fraaie plan nen één stap verder gebracht? Nu weer ligt de ziektewet van Mi nister Aalberse geschut in de haven van den legist at ie, ven arbeid onzer re- maar steeds niets. Geen wonder, dat teekenen van on geduld, van ontevredenheid worden vernomen en menigeen zich mistroos tig afvraagt of er-nog wel ooit een ziektewet zal komen. Nieuwe hoop brengt wel de troon rede. Immers: „Invoering der ziektewet ligt in het voornemen, nadat deze ge wijzigd zal zijn in het bijzonder in dien zin, dat meer plaats wordt inge ruimd aan voorzieningen, welke uit het Maatschappelijk leven opkomen." Zeker, 't liefst zagen we, dat de Overheid zich geheel kon onthouden van het scheppen eener regeling, om dat het bedrijfsleven zelf in zich de krachten toont te hebben, noodig om deze voor den arbeider zoo gewich tige materie, civielrechtelijk te rege len. Wie echter de maatschappelijke ver houdingen met een nuchter oog be ziet, kan geen oogenblik de gedachte voeden, dat het mogelijk is zonder regeerings-bemoeiing iederen arbeider bij ziekte een uitkeering te verzeke ren. Afgedacht nog van den onwil van sommige werkgevers om in ge val van ziekte te hulp te schieten, moet vooral ook gerekend worden met het feit, dat meermalen ook de onmacht van den werkgever hem zal verhinderen te dCSus., wat hij overi gens wel gaarne zou willen. Het is dan ook niet te verwonde ren, dat in verschillende landen reeds lang gebroken is met de civielrech telijke regelingen en de staat heeft ingegrepen. Ook in ons land zal het niet gaan buiten de regeering om. Daarbij is het echter een gezonde gedachte, dat aan hetgeen in het maatschappelijk zelf is opgekomen, een ruime plaats zal worden ingeruimd in de ophanden zijnde regeling. Die gezonde gedachte lag ook in Talma's ziektewet, maar was tamelijk wel zoek in de ziekte verzekering van Minister Aalberse. Moge het Minister Slotemaker de Bruine gegeven zijn eindelijk de ziek tewet in werking te brengen. Daarmee zal dan ook een punt van het „program van actie" der Antire volutionairen in vervulling zijn ge gaan. C. G. Week-waterpas. Voor de pais van heel Europa Blijv' de vrede van Thoiry So sal vast een ieg'lijk hope Niet alleenlijk theory, is hel onderschrift van een plaatje uit de Telegraaf, dat de toenadering tusschen Frankrijk en Duilschland in beeld brengt. Thoiry is een Fransch dorpje aan den voet der Jura, waarheen Briand en Stresemann zich begeven hadden, zonder dat een der 500 journalisten, die te Genéve op nieuws aasden, er iets van vermoedden. Vier uren heb ben de beide ministers er ongestoord kunnen spreken. Wat er besproken is, heeft geen der beide staatslieden in bijzonderheden bekend gemaakt. Stresemann heeft op een bieravond voor de Duitsche Ko lonie te Genève zoo gesproken, dat er in Frankrijk ongerustheid gewekt is, omdaL men de resultaten van den vrede in gevaar achtte. In verband daarmee verdient het de aandacht, dat Poincaré het Zondag 26 Sept. geraden achtte om, evenals vroeger, op Zondag een politieke re devoering te houden. Ditmaal werd die redevoering uitgesproken aan een lunch, welke door den Nationalen Bond van Oorlogsverminkten werd gegeven. Een zinnetje uit die redevoering „en dat op bevel van een keizerlijken generalen staf die oorlog gevoerd werd met een meedoogenlooze wreed- DuitscEI'and van "Beden er toe komen kon, openlijk sommige van de metho den van het Duilschland van gisteren af te keuren!" Ongetwijfeld, de oorlog was wreed, van beide zijden. Dat moet Frankrijk niet vergeten. Ook Frankrijk heeft twee keizers en vele koningen gehad, die den oorlog gevoerd hebben door hun legerscharen ver buiten hun lan den te zenden en daar, in een aanval lenden oorlog, schrik, verderf en ver woesting te zenden. We zullen hopen, dat beide lan den niet voortgaan op die manier. Dan zou de teekenaar van de Haag- sche Post gelijk krijgen die de sa menkomst der beide staatslieden als huichelachtig en bedrieglijk voorstelt, liever zouden we die samenkomst als een uiting van ware menschenliefde beschouwen, zooals diezelfde Haag- sche Post op de voorpagina schrijft. Eenzelfde tactiek werd door andere bladen jaren geleden met het Vredes paleis gevolgd. Hooggestemde, idealis tische, frazenrijke artikelen huldigden het nieuwe instituut en noemden het Bijbelsche Christendom bekrompen. Toen in 1914 de oorlog uitbrak be spotten die bladen met woord en pen de instelling, die zij vroeger ver heerlijkt hadden. Wie voor 1914 meende, dat het op richten van een kostbaar gebouw den vrede verzekerde, was naief en be krompen. „De steenen kreet' om vre de door recht verzekerde noch den vrede, noch het recht. En wie nu meent, dat het instituut van den Vol kenbond alle oorlogen bezweert en de geruchten der oorlogen stilt, zal ook eenmaal dat droombeeld ver stoord zien. Al meer en meer blijkt, dat de mijnwerkersstaking in Engeland ver loopt en voor de werklieden verloren is. De staking duurt nu reeds 22 we ken. De stakingsleider Cook, de secre taris der Britsche mijn werkers federa tie, heeft gezegd: „Wanneer we moe ten terugtrekken en een compromis moeten aanbevelen, moeten we dat doen op gedisciplineerde wijze." Van al deze woorden, zal weldra alleen deze uitdrukking alleen over blijven: „We moeten terugtrekken." Er is wederom gebleken, dat de soli dariteit der internationale arbeiders- organisatie's een droombeeld is, want de Duitsche arbeiders krijgen en aan- Alleen strijd. De politieke kniebandjes de vinding is van Prof. Diepenhorst zijn losgemaakt, doch het politieke baeld is nog allesbe halve helder. De Geer blijft en in.de Troonrede is een aantal maatregelen aangekondigd, waar onder er zijn, waarvan te hopen is, dat ze wet zullen worden. Behalve de Ziektewet zijn het meest practische zaken, die zoo wel van de rechter- als de linkerzijde steun zullen kunnen ontvangen. Of het ook gebeuren zal is een andere vraag. Vermoedelijk zal dit Kabinet zich naar rechts moeten oriënteeren, wil het 1929, het jaar van de volgende" verkiezingen halen. En dat op zich zelf is een gevaar voor de drie Christelijke partijen zelf, daar maar al te gauw de idee gewekt kan worden, dat dit Kabinet met die par tijen homogeen is. We hebben zelfs het stil vermoeden, dat de Chr. Historische fractie een poli tiek zal voeren, die deze richting uitgaat. Daarvoor moet gewaakt worden. De coalitie moet bewust hersteld wor den bij gemeenschappelijk overleg en ge voeld worden als een noodzakelijkheid of er moet een strikt onafhankelijke poli tiek; worden gevoerd. Als er een kans op is, dat er toenade ring komt, dan is het noodig het volk in de jaren voor de verkiezingen bekend er mee te maken en moet het A. R. be ginsel-program hetzelfde zijn als het pro gram van actie. Elke toegeeflijkheid tegenover het be staande Kabinet is dan een politieke fout. Geen coalitie, dan ook geen compro mis, doch alleen strijdl vaarden de voordeelen, ontstaan door de Britsche arbeiders. In de iautomobid-fabrieken van Ford wordt thans 40 uren gewerkt. Zijn arbeiders werken 5 dagen van 8 uur, maar ze krijgen 6 dagen uitbe taald. Het is een kwestie van zaken doen verklaarde Ford. Het gros van alle artikelen wordt verbruikt door de menschen, die ze vervaardigen zoo is het volgens Ford in Amerika). Geef den menschen meer vrijen tijd en hun behoeften zullen stijgen. De gestegen consumptie eischt grooter productie en het massa-product leidt tot prijsverlaging. In Rusland staat bij Moscou een kindertehuis. Daar worden kinderen verpleegd, die dreigden te verwilde ren. De meesten dezer kinderen zijn zóó verslaafd aan tabak, om nu het ergste niet te noemen, dat hun aan vankelijk niet alle tabak onthouden wordt. Ze krijgen 2 cigaretten per dag. Doktoren en verplegend perso neel mogen geen tabak gebruiken, zoodat in Rusland het voor ons zon derlinge feit zich voordoet, dat er een huis is, waar de kinderen mogen rooken, maar de volwassenen het on der strafbedreiging moeten nalaten, 't Was bij ons thuis, jaren geleden, pre cies andersom. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN, Bijzondere aanbieding van enkele bespeelde orgels Arnhemschestraat. injj n.<> vrjen-den, indien h.et

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

Veensche Post | 1926 | | pagina 1